بررسی رابطه منبع کنترل، سبک های یادگیری و یادگیری خودتنظیم با موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره های آموزشی بر خط

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین منبع کنترل، سبک های یادگیری و یادگیری خودتنظیم با موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره های آموزشی برخط بوده ‌است. جامعه آماری، تمامی دانشجویان کارشناسی ارشد، شرکت کننده در دوره اول آموزش های مجازی دانشگاه تهران، بوده‌اند. با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی‌، نمونه‌ای با حجم 200 نفر از بین آنان انتخاب شده‌اند. جهت گردآوری داده‌های لازم از سه پرسش نامه؛ منبع کنترل راتر (1996)، سیاهه سبک یادگیری کلب (1971) و پرسش-نامه یادگیری خودتنظیم پینتریچ و دی گروت (1990)، استفاده شده ‌است. ضریب همبستگی پیرسون، نشان داد؛ که بین منبع کنترل درونی، ارزش گذاری درونی تکلیف، خودکارآمدی و خودتنظیمی با موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره‌های بر خط، رابطه مثبت معنی‌دار وجود دارد هم چنین نتایج آزمون رگرسیون خطی، نشان داد که 16 درصد تغییرهای موفقیت تحصیلی به وسیله متغیر خودتنظیم، قابل پیش بینی است.