مقایسه رضایت زناشویی معلمان کودکان عقب مانده ذهنی و عادی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان رضایت مندی زناشویی معلمان شاغل در مدارس کم توان ذهنی و عادی شهرستان سبزوار در سال تحصیلی 88-87 به اجرا در آمد. پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بود. بدین منظور، معلمان زن و مرد متاهل مدارس عادی و کم توان ذهنی که تعداد آنها 60 نفر در گروه عادی و 60 نفر در گروه کم توان ذهنی بودند، مورد مورد مطالعه قرار گرفت. برای جمع آوری داده های مربوط به رضایت مندی زناشویی از پرسشنامه انریچ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نشان داد که؛ بین دو گروه از معلمان مورد مطالعه، تفاوت معناداری از لحاظ میزان رضایت مندی زناشویی وجود ندارد. تنها در خرده مقیاس حل تعارض، نمرات معلمان مدارس کم توان ذهنی از معلمان مدارس عادی، پایین‌تر بود به عبارت دیگر معلمان مدارس عادی، تعارض زناشویی کم تری نسبت به معلمان کم توان ذهنی داشتند هم چنین بین دو گروه، تفاوتی در میزان رضایت زناشویی از لحاظ؛ سن، سنوات خدمت و جنسیت وجود نداشت. نتیجه آن که رضایت زناشویی در دو گروه متفاوت نبود به عبارتی کار با کودکان کم توان ذهنی موجب کاهش رضایت مندی زناشویی معلمان این دانش آموزان نسبت به معلمان کودکان عادی، نمی‌شود.