درآمدی بر آموزه‌های پارادایم فرامتن در فرایند یاددهی - یادگیری و نقد آن

هدف پژوهش حاضر، درآمدی بر آموزه‌های پارادایم فرامتن در فرایند یاددهی یادگیری و نقد آن است. برای نیل به هدف پژوهش از سه روش؛ تحلیل مفهومی، استنتاجی و انتقادی به منظور تحلیل و نقد پارادایم فرامتن، استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد؛ فرامتن به جای متن شفاهی، متن نوشتاری را مورد تاکید قرار داده و به عنوان پارادایم جدید با کسب تجربه‌های متنوع، امکان تبادل نظر و گفتگو و نمایان شدن روش‌های متنوع تدریس در تعلیم و تربیت، می‌تواند نقش تسهیل‌گری داشته باشد. این پارادایم در عرصه یادگیری و تحول دانشی، دارای دلالت‌هایی چون؛ عبور از نظام معرفتی سنتی در فرایند یاددهی یادگیری، ترغیب یادگیرنده به ساختن معنا از راه گفتگوی دیالکتیکی، امکان بازنمایی مفهومی برای یادگیرنده، دسترسی و بازیابی بهتر اطلاعات در یادگیری، تولید مرزهای نو برای دانش و فرصت‌هایی برای یادگیری مبتنی بر کاوش و تغییرات در فضای کلاسی می‌باشد. اما در این پارادایم، چالش‌هایی نیز دیده می‌شود که شامل؛ ساخت‌زدایی در فرایند یاددهی یادگیری، گذر از مهارت خواندن به سوی نوشتن، نسبیت محوری و کثرت‌گرایی، فضای بی‌تعین در عرصه پژوهش‌های تربیتی، توده‌واری و نا اصیل‌شدن فراگیران است.