نقش سکوت در بیان اراده

سکوت ، به تنهایی حاکی از اراده شخص نیست و از وضع شخص ساکت چیزی فهمیده نمی شود و موارد استثنایی که سکوت در آنها علامت رضاست سکوت محض نمی باشد بلکه قرینه ها و اماراتی هستند که می توانند مبین اراده ی شخص باشند و ارزش واقعی تعلق به آنها دارد نه به نفس سکوت زیرا سکوت نمی تواند مبین اراده ی شخص ساکت باشد و اعم از رضاست و بدون اماره و قرینه ارزش و اعتباری ندارد . بنابراین ،‌در مواردی که اراده ابزار می شود به اعتبار وجود و ابزار اراده ( صریح یا ضمنی ) سکوت می شکند و اثر حقوقی بر آن مترتب می شود . این اثر به اعتبار همان اراده است نه سکوت .