بررسی نظریات انقلاب در انقلاب اسلامی و رابطه آن با نظام جمهوری اسلامی ایران

عموما خلق نظریات و تئوری ها در علوم سیاسی و اجتماعی برگرفته از حوادث و اتفاقاتی است که در گذشته رخ داده است و این امر در مورد نظریه پردازان انقلاب نیز صدق می کند . به طوری که اغلب آنها با مطالعه انقلاب های بزرگ دنیا همچون انقلاب فرانسه ، روسیه و چین نظریات خود را تنظیم نموده و به قانونمندی کلی رسیده اند . یکی از مباحث این اندیشمندان موضوع تبدیل انقلاب بعد از پیروزی به نظام سیاسی جدید می باشد ، بدین معنا که یک حرکت انقلابی بعد از پیروزی بر رژیمهای مطرود نظام جایگزین را خلق نموده و به حرکتهای انقلابی خاتمه می دهد و یا به عبارت دیگر انقلاب تبدیل به نظام می شود . دراین مقاله سعی شده است با بررسی نظریات مهم انقلاب و در عین حال مطاعه تطبیقی میان انقلاب اسلامی و انقلاب های بزرگ دیگر به دنیا به اثبات برساند که بر خلاف سایر انقلاب ها ، انقلاب اسلامی تبدیل به نظام سیاسی نگردید بلکه در عین خلق نظام سیاسی حاکم در ایران همچنان شرایط و ویژگیهای یک انقلاب را برای خود حفظ نموده و با تکیه بر ارکان سه گانه انقلاب ( رهبری ، مردم ، مکتب ) همچنان به صورتی پویا و با تکیه بر اهداف جهان شمول خود در مسیر تعیین شده طی طریق کرده و بر خلاف نظام های سیاسی جایگزین سایر انقلاب ها حالتی محافظه کارانه و ایستا پیدا نکرده است .