عدالت از نظر علی (ع)

در قرن حاضر واژه های مقدسی مثل آزادی و حقوق بشر که غالبا به ابزاری در دست اربابان زر و زور تبدیل گشته اند ، این سوال پیش می آید که چه مکتبی جان تشنه مشتاقان عدالت را سیراب خواهد کرد ؟ سرگشتگی نوع بشر که خود را در تزویرهای سیاسی و مسخ ارزش های فرهنگی جوامع نشان میدهد ، خود موید این مطلب است که راهکارها و دستورالعمل های صادره از طرف سیاستبازان حرفه ای درمان قطعی عوارض روحی انسان های قرن حاضر نمی باشد و انسانهای بی اعتقاد و فاقد آرمان و دچار آفت زدگی سیاست در پیدا کردن راه نجات خود درمانده اند چه رسد به اینکه بکوشند راه صحیح زیستن را به همدردان خود نشان دهند . با توجه به حساسیت موضوع عدالت در برابر ظلم و تفسیر ظلم در شرایط گوناگون تاریخ ظرافت خاص خود را می طلبد . چنگ زدن به دامان پر فیض (مولی علی (‌ع)) و راه جستن به مدینه فاضله عدالت علی ( ع) مطمئن ترین راه برای دستیابی به عدالت واقعی و خداپسندانه خواهد بود .عدالت و مساوات ارزش هایی هستند که هر شخص با وجدان خواهان آن می باشد و آن عدالت یعنی قراردادن هرچیز به جای خود و رعیت کردن حقوق افراد جامعه به طوری که هر کس در لیاقت و شایستگی خود به حقش برسد . از علی ( ع)‌ سوال شد که آیا عدالت بهتر است یا جود و بخشش ، ایشان فرمودند : عدل از جود و بخشش بالاتر است چون عدل کارها را در مجرای خود قرار میدهد ولی جود کارها از مجرای خود خارج می سازد .در جامعه انسانی افراد از نظر صلاحیت و استعداد و فضیلت و ایمان و اخلاق متفاوت هستند که اگر ارزشیابی ها درست انجام شود و همه از حقوق شایسته خود برخوردار شوند در این صورت عدالت تحقق یافته است و اما اگر معیارهای حقیقی و شایستگی انسانها در نظر گرفته نشود همین بی عدالتی و ظلم است که نظام جامعه را از هم می پاشد .