کارنامه کمیسیون حقوق بشر درباره ایران (پس از پیروزی انقلاب اسلامی)

حقوق بشر حقوقی است که افراد به خاطر انسان بودن از آن منتفع می شوند ، اساس و پایه آن نیز اصل تساوی است ، زیرا تمامی انسانها همانند یکدیگر از مرتبه انسانی برخوردارند . لذا نمی توان افراد انسانی را از هیچیک از ین حقوق محروم کرد . شرط اساسی برای تضمین رعایت حقوق بشر وجود دولت آن هم نظام مبتنی بر دموکراسی است و درعین برخورداری از دولت دموکراتیک که منبعث از اراده آزادانه مردم است ، یکی از حقوق انسانی ملت ها محسوب می شود .مهم ترین منبع در بر گیرنده مصادیق حقوق بشر ، اعلامیه جهانی حقوق بشر است که در کنار میثاقین که به تصویب بیش از 114 دولت رسیده است ، زوایای مختلف حقوق انسانی را مورد توجه قرار داده ، چارچوبه رفتاری دولتها را تعیین میکند و نقش نظارتی بر اجرای هرچه صحیح تر این هنجارها از سوی دولتها نیز به عهده کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد سپرده شده که این کمیسیون توجه خود را بیشتر معطوف به جوامع و دولت هایی میکند که احتمال میدهد در آنجا حقوق بشر بیشتر نقض می شود . جمهوری اسلامی ایران از جمله کشورهایی است که در دو دهه اخیر بیشتر از دیگران مورد توجه این کمیسیون قرار داشته و بر اساس گزارشات دریافتی گزارشگران ویژه از 1982 تا 2002 قطعنامه هایی مبنی بر نقض حقوق بشر در ایران صادر نموده است . این مقاله به بیان دیدگاه های و مواضع مطروحه در کمیسیون حقوق بشر نسبت به ایران و اینکه آیا حقا اتهامات نسبت داده شده ناشی از نقض حقوق بشر بوده و یا نگاه های سیاسی قدرت های بزرگ نیز این تصمیم گیری ها را بدرقه می کرده اند ، می پردازد.