راهبردهای توسعه پایدار در سازمان ملل متحد

جهان و بقای زندگی در زمین ، به دلیل بهره برداری های ناصحیح از طبیعت ، ویرانی ها ، آلودگی ها و اصولا ناپایداری ها در معرض مخاطرات جدی و واقعی است. اما ، امیدها نیز ، مبانی منطقی خود را دارند . در این بین توسعه پایدار راهبردی همه جانبه برای دستیابی به پایداری در جهت استفاده از گشاده دستی طبیعت به منظور تامین رفاه و آسایش انسان امروز و نسلهای آینده است . توسعه پایدار عرصه نوینی است که همزمان ، هم سیاست و فرهنگ را مورد توجه قرا رمیدهد و هم به اقتصاد و تجارت و صنعت نظر دارد.هم محیط زیست و همنشینی انسان و طبیعت را مورد حمایت قرار میدهد و هم از حقوق برابر انسان ها دفاع میکند . در چند دهه اخیر ، بیم و هراس از رشد جمعیت ، رشد مصرف ، کمبود امکانات و ... موضوع تاملات بسیاری از نظریه پردازان جهانی بوده است که توسعه پایدار و چارچوبهای نظری و عملی آن کورسوی امید را در دل ها تابانده است . بر این مبنا که انسان می تواند همچنان به زندگی شرافتمندانه خود ادامه دهد ، مشروط به آنکه به مبانی توسعه پایدار احترام بگذارد . توسعه پایدار همگان را به آشتی با طبیعت دعوت میکند و در حالی که انسان را ازاد می خواهد و عدالت را شرط دوام زندگی میداند ، تداوم بقاء را در گرو پایداری به حساب می آورد . در مسیر توسعه پایدار درک ناصواب و عملکردهای نادرست و زیاده طلبی های گروهی از انسانها و بی اعتنایی به طبیعت و انسان باید اصلاح شده به راه آیند . مقاله حاضر ، هرچند به طور اختصار ، به تبیین این روند طی شده از طریق سازمان ملل متحد و توضیح نظریات مطروحه در این چارچوب می پردازد.