ارزیابی توابع کاهش عملکرد گندم در شرایط توام شوری و کم آبی

برای بیان چگونگی جذب آب ، بوسیله رشد گیاهان تحت تنش ، توابع ریاضی متعددی ارائه شده است . این توابع در صورتی که پیش بینی درستی از واکنش گیاه در شرایط تنش ارائه دهند ، ابزار مفیدی برای برنامه ریزی و مدیریت آبیاری به شمار می آیند . دراین پژوهش پنج تابع شامل توابع جمع پذیر و ضرب پذیر وان گنوختن ، دیرکسن و همکاران ، وان دم و همکاران و همایی و همکاران که عملکرد نسبی گیاه را در شرایط شوری و کم آبی پیش بینی می کنند ، ارزیابی شدند . داده های مورد نیاز این مطالعه به استناد نتایج یک طرح پژوهشی که به مدت دو سال زراعی ( 81-1380و 82-1381 ) در شمال گرگان و در مزرعه تحت کشت گندم به اجرا در آمده بود مبنای تحلیل قرار گرفتند . پژوهش فوق دارای چهار سطح آب 50 (w1) ، 75( w2) ، 100( w3) و 125(4 w ) درصد نیاز گیاه و چهار سطح شوری اب آبیاری 5/1 ( s1) ، 5/8 ( s2) ،‌5/11( s3) و 2/14( s4) دسی زیمنس بر متر بود که در یک آزمایش کرت های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجم شد . نتایج نشان داد گرچه کاهش عملکرد به واسطه ی وجود توام شوری و کم آبی در محیط جمع پذیر است ،‌ولی اثر می هر کدام از تنش های اشاره شده برعملکرد یکسان نبوده و اثر توام شوری و کم آبی کمتر از مجموع اثرات هر یک از تنشهای فوق می باشد . ارزیابی مدل های مورد بررسی نشان داد ، مدل پیشنهادی همایی و همکاران و مدل ضرب پذیر وان گنوختن بهتر ازمدلهای دیگر کاهش عملکرد نسبی را پیش بینی می کنند .