اثر نسبت های مختلف NH+4:NO-3 بر رشد و عملکرد توت فرنگی در شرایط آبکشتی

نیتروژن به دو شکل نیترات و آمونیوم توسط گیاه جذب می شود که جذب هر کدام اثرات مختلفی بر رشد گیاه و اجزاء عملکرد کیفی وکمی دارد . برای بررسی اثرات شکل های مختلف نیتروژن ، آزمایشی با نسبت های مختلف nh+4:no-3( 25:75،50:50،75:25،100:0) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 6 تکرار بر روی دو رقم توت فرنگی به نامهای کاماروزا و سلوا ، در شرایط آبکشت انجام گرفت . بسترهای کشت شامل پرلایت و ورمیکولایت به نسبت 1:1 بود .خصوصیات رشد و نموی گیاه از قبیل وزن تر برگ و سطح برگ در طول آزمایش اندازه گیری شد . شاخص های عملکرد نیز که شامل تعداد میوه و وزن آنها بود . به مدت سه ماه ثبت گردید . میوه بعد از رسیدگی فیزیولوژیکی برداشت و آزمونهای کیفی شامل اندازه ، مقدار مواد جامد محلول ( tss) ، درصد ماده خشک و طول عمر بعد از برداشت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تاثیر تیمارها بر رشد گیاه از لحاظ وزن تر برگ و سطح برگ به خصوص در رقم کاماروزا معنی داربود و حداکثر وزن تر و سطح برگ در تیمار 75 :25 مشاهده شد. تاثیر تیمارها بر عملکرد نیز معنی دار بود . افزایش مقدار‌آمونیوم از 25 به 75 % در محلول غذایی ،عملکرد را در رقم کاماروزا 33% و در رقم سلوا 80% کاهش داد . بالا بودن سطح برگ و فتوسنتز در تیمار 75:25 میتواند دلیل اصلی افزایش عملکرد باشد . تعداد گل و میوه تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت ، ولی تیمارها بطور معنی داری اندازه میوه ها را تغییر دادند . بطوریک درشت ترین میوه در هر دو رقم در تیمار 25:75 و کوچکترین در تیمار 0:100 مشاهده شد . عمده ترین تاثیر نسبت آمونیوم به نیترات بر روی خصوصیات کیفی در طول عمر بعد از برداشت میوه ها بود . به طوری که هر چه نسبت آمونیوم در محلول غذایی افزایش یافت ، طول عمر بعد از برداشت به شدت کاهش ایفت . از نتایج این آزمایش چنین استنباط می شود که نسبتnh+4:no-3( 25:75 تاثیر مثبتی بر رشد و نمو دارد و استفاده از منبع نیترات یا آمونیوم به تنهایی در محلول غذایی برای توت فرنگی توصیه نمی شود .