اثر روی و شوری بر رشد، ترکیب شیمیایی و بافت آوندی گندم

به منظور بررسی اثر شوری و روی بر روی رشد، ترکیبات شیمیایی و تغییرات بافت آوندی در ساقه گندم (triticum aestivum l.) تعداد 20 نمونه خاک ازمناطق مختلف استان خراسان انتخاب گردید. سپس طی آزمایش گلخانه ای بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اثر مصرف صفر و 10 میلی گرم در کیلوگرم روی بصورت سولفات روی (znso4. 7h2o) و دو سطح شوری صفر( آب مقطر) و 100 میلی مول بر لیتر( معادل ds m^-113) محلول تهیه شده از nacl +cacl2 بانسبت اکی والان یکسان بر روی گندم مطالعه گردید. نتایج نشان داد که بطور میانگین وزن خشک اندام هوایی با افزایش مصرف روی به میزان 3/8 درصد زیادگردید، در حالی که شوری موجب کاهش وزن خشک به میزان 5/61 درصد شد. مصرف روی در شرایط شور توانست، وزن خشک اندام هوایی را 5/4 برابر بیش از شرایط غیر شور افزایش دهد. شوری وزن خشک ریشه را به طور معنی داری کاهش داد. در مقابل مصرف روی اگر چه وزن ریشه را به میزان 3/4 درصد افزایش داد ولی این تغییرمعنی دار نبود. علاوه بر این غلظت و جذب روی در اندام هوایی گندم بر اثر مصرف روی افزایش و با شوری کاهش یافت. شوری همچنین موجب گردید تا از غلظت پتاسیم و کلسیم به میزان 60 و 8/56 درصد در اندام هوایی کاسته گردد. غلظت سدیم با افزایش شوری 56 درصد زیاد گردید، ولی با مصرف روی در حدود 44 درصد کاهش یافت. روی همچنین با محدود نمودن جذب سدیم، نسبت ca^2+/na+ , k+/na+ را در اندام هوایی افزایش داد. از طرفی شوری موجب تغییرات ساختمانی در ساقه و بافت آوندی گیاهان تحت تنش شد، بطوری که بر اثر شوری دستجات آوندی کمتر و از اندازه آن نیز کاسته شد، ولی مصرف روی تشکیل دستجات آوندی را در گیاهان تحت تنش شوری بهبود داد.