کارآیی انتقال ویروس برگ قاشقی سیب زمینی (Plrv) در تعدادی از ژنوتیپ های مهم اسکاتلندی شته سبز هلو (Myzus Persicae)

ظهور شته های مقاوم به حشره کش ها خطری بالقوه در گسترش ویروس هایی است که توسط آن ها منتقل می گردند. در این پژوهش کارایی انتقال plrv در پنج ژنوتیپ اسکاتلندیmyzus persica که برخی از آن ها مقاومت بالایی در برابر حشره کش ها دارند، ارزیابی گردید. آزمایش های انتقال ویروس با استفاده از برگ های بریده گیاهphysalis floridana آلوده بهplrv و گیاهچه های3 -2 برگی عاری از ویروس گیاه یاد شده به ترتیب برای کسب و تلقیح ویروس انجام شد. دوره های کسب و تلقیح هر یک سه روز و در شرایط نوری 16 ساعت و دمای ?c 18 انجام شد. هر گیاهچه با یک شته حامل ویروس و 24 گیاهچه توسط هر ژنوتیپ تلقیح گردید. سه هفته بعد تعداد گیاهان آلوده به plrv در گیاهچه های تلقیح شده بر مبنای علایم یا نتایج آزمون الایزا مشخص گردید. این آزمایش ها پنج بار تکرار شد. علت اختلاف در انتقالplrv توسط ژنوتیپ های مختلف نیز با مقایسه کارایی انتقال plrv با ویروس نزدیک به آن bmyv توسط ژنوتیپ های aو j بررسی گردید. بین ژنوتیپ ها از نظر کارایی انتقال plrv اختلاف معنی دار مشاهده گردید. ژنوتیپ های a، b و c دارای بیش ترین کارایی انتقال بودند. دو ژنوتیپ a و bکه از مقاوم ترین ژنوتیپ ها به حشره کش ها نیز هستند به عنوان خطری بالقوه درگسترش plrv معرفی می شوند. هم چنین ژنوتیپ های a و jویروس bmyv را با کارایی یکسان منتقل کردند. درصورتی که ژنوتیپ a ویروس plrv را با کارایی بالاتری انتقال داد.