مقایسه روش های آبیاری جویچه ای و قطره ای تیپ از نظر مصرف آب و عملکرد چغندرقند در شرق استان کرمانشاه

جهت بررسی عملکرد محصول و خصوصیات کیفی چغندر قند، در دو روش آبیاری جویچه ای و قطره ای تیپ در سال 1385 در مزرعه تحقیقاتی گروه مهندسی آب واقع در دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی کرمانشاه، تحقیقی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تیمار و3 تکرار انجام شد. تیمارهای اعمال شده در این تحقیق 50، 75 و100 درصد نیاز آبی گیاه چغندر قند به روش آبیاری قطره ای تیپ و نیز تیمار 100 درصد نیاز آبی گیاه به روش آبیاری سطحی (جوی و پشته) بوده اند. چغندر قند مورد استفاده رقم رسول بوده و اعمال تیمارهای آبیاری با استفاده از داده های روزانه تبخیر از تشتک کلاس a صورت گرفته است. تاثیر سطوح مختلف آبیاری در عملکرد ریشه و شکر بسیار معنی دار بود. بیشترین عملکرد ریشه و شکر به ترتیب 73/120 و 65/20 تن در هکتار از تیمار آبیاری سطحی به دست آمد. با اعمال رژیم آبیاری کامل در سیستم قطره ای تیپ، عملکرد ریشه و شکر به ترتیب با مقادیر 18/119 و 44/18 تن در هکتار حاصل شد. 25 و 50 درصد کم آبیاری در آبیاری تیپ به ترتیب موجب کاهش 05/24 و 28/37 درصد در عملکرد ریشه و 13/15 و 84/26 درصد کاهش در عملکرد شکر شد، در مقابل کارآیی مصرف آب در تولید شکر به ترتیب 67/6 و 32/26 درصد افزایش یافت. در سیستم آبیاری شیاری با حدود 55/1 برابر بودن آب مصرفی نسبت به آبیاری تیپ، کارآیی مصرف آب در تولید ریشه و شکر به ترتیب 61/34 و 40 درصد کاهش نشان داد. نتایج تحقیق نشان داد در مناطقی که با محددیت منابع آبی مواجه هستند کشت چغندرقند با تامین 75 در صد نیاز آبی در سیستم آبیاری قطره ای تیپ مقرون به صرفه خواهد بود، هر چند که نسبت به آبیاری کامل عملکرد کمتری داشته ولی از لحاظ تولید شکر هم تراز با آن است.