شبیه‌سازی پویای نرخ بیکاری در ایران

هدف اصلی در این پژوهش ارایه مدل شبیه‌سازی پویای نرخ بیکاری در ایران با استفاده از عوامل تقاضای کل و مقایسه آن با آمار ارایه شده از سوی بانک مرکزی است. نرخ بیکاری در دوره 1355-1392 با استفاده از روش شبیه‌سازی گذشته‌نگر و روش حداقل مربعات پویا شبیه‌سازی می‌گردد. برای این منظور، در ابتدا با شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر تقاضای کل، معادلات بخش‌های مصرفی، عمومی، خصوصی و خارجی فرمول‌بندی می‌گردد. سپس با استفاده از سیستم معادلات همزمان و سناریوسازی، نرخ بیکاری به صورت پویا به بخش تقاضای کل مرتبط می‌شود. یکی از موفقیت‌های به دست آمده در پروسه شبیه‌سازی، معنی‌داری بالای معادلات برآورد شده است. نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد که نرخ بیکاری از مقدار 1/16 درصد در سال 1385 به میزان 9/15 درصد در سال 1388 رسیده و سپس به میزان 5/25 درصد درسال 1392 افزایش پیدا کرده است.