دوباره خوانی رابطه بهره و ربا

دیدگاه رایج در بانکداری اسلامی، بهره را معادل ربا تعریف می‌کند. این مقاله به ارزیابی مجدد گزاره «بهره همان ربا است» اختصاص دارد. یافته‌های مقاله نشان می‌دهد که بهره یک مفهوم اصیل، طبیعی و فراگیر است و به دو شکل «بهره طبیعی» و «بهره بانکی» در اقتصاد اثرگذار است. علاوه بر این، در دنیای واقعی و در عمل، بهره در اغلب قراردادهای منعقد شده میان اشخاص، به ویژه در قراردادهایی که به نوعی در آن منبع حاضر با منبع آتی مبادله می‌شود؛ وجود دارد؛ که می‌توان از آن به «بهره قراردادی» تعبیر کرد. بهره در ذات خود ربا محسوب نمی‌شود؛ بلکه آنچه از دقت در آیات و روایات می‌توان به دست آورد نشان می‌دهد که بر خلاف دیدگاه رایج مطلق، بهره ربا نیست و مفهوم ربا مرتبط با «بهره قراردادی ناعادلانه» و «انباشت غیرطبیعی بدهی» در طول زمان است؛ که شناسایی آن تنها از طرق دقت نظر در نحوه توزیع ریسک میان طرفین قرارداد میسّر می‌باشد. بر این اساس، ربا نه فقط در قرارداد قرض؛ بلکه در تمام انواع قراردادهای اسلامی احتمال وقوع دارد.

Revisiting the Riba and Interest Connection

The conventional Islamic Banking mainstream defines the Interest as being conceptually the exact equivalence of Riba. This paper is about to reexamine this premise that &Interest is exactly equivalent to Riba.& The arguments elaborates that Interest is a fundamental, pervasive as well as a natural concept which affects the economic life in two distinct forms known as &Natural Rate of Interest& and &Banking Rate of Interest&. Moreover, in the real world and practice, interest is present in every exchange contract signed among parties, particularly, in the contracts embracing the exchange of a present certain resource against a future uncertain one. This kind of interest rate that is prevailing in the daily life can be viewed as &Contractual Interest Rate&. Therefore, interest in its very essence must not generally be regarded as equivalent to Riba. What could be obtained from diving into the holy verses of Quran and delving into the narrations (Ahadith), guides us to the conclusion that Interest in general is not and should not be viewed as being considered the same as Riba, It is concluded that the concept of Riba is related with the &unjust contractual interest rate& and &the unlimited accumulation of debts over time&. The realization of very instances of Riba is only possible under a critical scrutiny in the way that risk is distributed among the parties in a legal contracts, Based on this argument, Riba could not be confined to only Qarz contracts and it could occur in all contracts including those vastly used in Islamic banking.