تاثیر توسعۀ بخش بانکی بر رفاه اجتماعی استان‌های ایران

رفاه اجتماعى، مجموعه ای سازمان یافته از قوانین و مقررات، برنامه ها و سیاست های اعمال شده جهت رفع نیازهای مادی و معنوی انسان است که بهبود آن موجب کنترل و کاهش آسیب های اجتماعى از قبیل خشونت، بیکارى، استعمال مواد مخدر، فقر و خودکشى می شود. از این رو، شناسایی تعیین کننده های آن (خاصه در کشورهای درحال توسعه مانند ایران) بسیار ضروری است. از سویی، توسعه بخش بانکی با تجمیع پس اندازهای خرد و پراکنده موجود در جامعه و تخصیص آسان و کم هزینه آن به کلیۀ آحاد جامعه می تواند رفاه اجتماعی را بهبود بخشد. بنابراین، تحقیق حاضر سعی نموده تاثیر توسعه بخش بانکی بر رفاه اجتماعی در استان‌‎‎های ایران طی دورۀ 1396-1385 را بررسی نماید. به همین منظور از تابع رفاه اجتماعی سن به عنوان جایگزین رفاه اجتماعی و از تسهیلات داخلی بانک ها به بخش خصوصی (درصدی از تولید ناخالص داخلی هر استان) به عنوان جایگزین توسعه بخش بانکی استفاده شده است. مدل تحقیق نیز با استفاده از داده های تابلویی و به روش گشتاورهای تعمیم یافته برآورد گردیده که نتایج نشان داد، تاثیر توسعه بخش بانکی بر رفاه اجتماعی در استان‌های ایران مثبت و معنادار است. همچنین، تاثیر متغیرهای کنترل شامل نرخ تورم و نرخ بیکاری بر رفاه اجتماعی در استان ‌های ایران منفی و معنادار و تاثیر درآمدهای مالیاتی بر رفاه اجتماعی در استان‌های ایران فاقد معناداری آماری است.