نابرابری درآمدی و رشد اقتصادی در ایران؛ یک تحلیل هم‌حرکتی زمان-مقیاسی

بررسی رابطۀ میان رشد و توزیع درآمد در ادبیات اقتصادی هم به شکل نظری و هم تجربی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. بنابراین، جهت علیّت بین دو متغیر در کوتاه‌مدت و بلندمدت، مورد سوال سیاست گذاران و تحلیلگران اقتصادی است. ابزار موجک پیوسته و تحلیل هم‌حرکتی، توانایی پاسخگویی هم زمان تاثیرگذاری متقابل دو متغیر در زمان و مقیاس‌های مختلف را دارد. در این پژوهش، این رابطه در اقتصاد ایران با دو معیار ضریب جینی و نسبت دهک‌ها و با استفاده از تحلیل همدوسی موجک طی دوره زمانی 1348 الی 1395 مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهند که بین شاخص‌های توزیع درآمد و رشد اقتصادی و در مقیاس‌های زمانی کوتاه‌مدت و میان‌مدت (تا 20 فصل و یا 5 سال) همدوسی مثبت برقرار است. به طور خلاصه در بازه زمانی 1357 تا 1364 و در افق زمانی کوتاه‌مدت و میان‌مدت رشد اقتصادی و شاخص‌های نابرابری در یک جهت حرکت کرده‌اند؛ همچنین در بلندمدت و در تمام بازه زمانی مورد مطالعه دو متغیر رشد اقتصادی و شاخص‌های توزیع درآمد هم فاز بوده است.