طراحی قرارداد شبه آتی

هدف از این پژوهش ارائه الگویی مناسب به منظور پوشش ریسک قیمتی واردکنندگان محصولات کشاورزی در ایران است تا بدین وسیله بتواند از نتایج منفی نوسانات قیمت جلوگیری نماید. الگوی پیشنهادی، استفاده از قرارداد شبه آتی برای واردکنندگان محصولات کشاورزی است. برای ارزیابی کارایی این روش، داده‌های روزانه قیمت های نقدی و آتی دانه سویا و ذرت در بازۀ زمانی 1.5/2010 تا 8.6/2018 از بورس شیکاگو گردآوری و پس از پردازش اطلاعات، نتایج در دو حالت بررسی شد: حالت اول زمانی است که دسترسی به قرارداد آتی وجود دارد و حالت دوم زمانی است که دسترسی به قرارداد آتی امکان ندارد. برای مقایسه این دو حالت از نسبت بهینه پوشش ریسک، روش تخمین آن و معیار کارایی استفاده می‌شود. در حالت اول به کمک روش مارکوف سوئیچینگ، نسبت بهینه پوشش ریسک برای محصول ذرت در رژیم صفر و یک به ترتیب برابر با 0.966572 و 0.0051858 و این نسبت برای محصول دانه سویا به ترتیب 0.977403 و 0.019816 به دست آمد. از آنجایی که امکان پوشش ریسک در این حالت برای واردکنندگان ایرانی به دلیلِ فقدان بازار آتی وجود ندارد، برای پوشش ریسک در دنیای واقعی باید از قرارداد شبه آتی استفاده کرد. در صورت استفاده از قرارداد شبه آتی، نرخ بهینه پوشش ریسک برای محصول دانه سویا و ذرت به ترتیب برابر با 0.849 و 0.9065 و کارایی پوشش ریسک به ترتیب برای این محصولات برابر با 82 و 78 درصد به دست آمده است.