بررسی ضریب وابستگی شاخص‌های ساختاری بازار در صنایع کارخانه ایران بر مبنای توابع مفصل شرطی

در این تحقیق ابتدا شاخص‌های بازاری 140 صنعت با کد‌های چهار رقمی isic در طی سال‌های 1377-1389 محاسبه شده و سپس ضرایب ساختار وابستگی بین شاخص‌های بازاری برای سال 1389، با استفاده توابع وین کاپیولای شرطی برآورد شده است. با توجه به اندازه متغیرهای ساختاری در صنایع بزرگ ایران می‌توان نتیجه گرفت که این صنایع 60.7 درصد از فروش بخش صنعت را به خود اختصاص داده‌اند و موانع ورود در این دسته از صنایع مرتفع بوده و تمرکز آن بالا است؛ اما بنگاه‌های این صنایع از صرفه‌های مقیاس چندان بهره‌مند نیستند. نتایج برآورد اندازه وابستگی بین شاخص‌های بازاری که با تاو کندل (τ) سنجیده شده، نشان می‌دهد که، بیشترین وابستگی بین شاخص هرفیندال هیرشمن (hhi) با شاخص تمرکز چهار بنگاه برتر بر مبنای متغیر فروش (cr4r) است و نوع وابستگی بین آن‌ها تنها در کران بالای توزیع متغیرها بوده و نامتقارن و معکوس است. شاخص لرنر هال – راجر (pcmg) از دیگر شاخص‌های بازار مستقل بوده و با هیچ‌یک از آن‌ها وابستگی ندارد. شاخص تمرکز چهار بنگاه برتر بر مبنای متغیر اشتغال با شاخص صرفه‌های مقیاس با رویکرد فلورنس و با شاخص شدت مانع ورود و شاخص تمرکز چهار بنگاه برتر بر مبنای متغیر ارزش افزوده، وابستگی معنی‌دار دارد.