شناسایی آسیب های روانی قابل جبران در حقوق انگلستان و ایران

آسیب روانی، یعنی هرگونه لطمه به سلامت اشخاص که موجب اختلال روانی آنان گردد. دامنه چنین آسیب‌هایی می تواند از اندوه ساده تا اختلالات روانی گسترش داشته باشد. با توجه به اینکه تعداد بسیاری از اشخاص در معرض آسیب روانی هستند، جبران بدون ضابطه آسیب روانی سبب بروز دعاوی بیشمار خواهد شد و دستگاه قضایی کشور را با مشکل مواجه می کند. آیا در دو نظام حقوقی ایران و انگلستان، ضابطه ای برای محدود ساختن ضررهای روانی جبران پذیر مقرر شده است؟ آیا ضابط مقرر، کارایی داشته است و می‌تواند عدالت را محقق نماید؟ محاکم انگلیسی صرفاً «بیماری های روانی شناخته» شده در روان‌پزشکی را موجب مسئولیت می‌دانند و دیگر تالمات روانی را قابل جبران تلقی نکرده اند. در حقوق ایران، به رغم آنکه برخی دادگاه‌های ایرانی به جبران تالمات عاطفی رای داده اند، لیکن از ماده 1 قانون مسئولیت مدنی و ماده 676 قانون مجازات اسلامی، می توان شرط «بیماری بودن» آسیب روانی را دریافت کرد، و در حقوق ایران نیز صرفاً «بیماری های روانی» را جبران پذیر دانست. در این مقاله نشان داده خواهد شد که با اعمال این ضابطه، ورود دعاوی بی شمار و متقلبانه به دادگاه ها کاهش خواهد یافت و جلوی صرف هزینه های هنگفت را برای جبران ناراحتی‌های روانی که گذرا هستند و اختلالی در زندگی عادی زیان دیده ایجاد نمی کنند، خواهد گرفت.

identification of compensable psychiatric injuries in english and iranian law.

psychiatric injury is any harm to the health of individuals that causes their mental illness. the extent of such trauma can range from simple grief to mental disorders. given that a large number of people are at risk of psychiatric injury, compensating psychiatric harm without any criteria will lead to numerous claims and will cause problems for the country’s judiciary. are there any rules in the iranian and english legal systems that limit compensation of psychiatric damages? is that rule effective and can it achieve justice? the british courts have held only recognized mental illnesses in psychiatry liable and have not found the rest of the mental harms to be compensable. in iranian law, despite the fact that some iranian courts have ruled in favor of compensating for mere emotional distress, but from article 1 of the civil liability code and article 676 of the islamic penal code the necessity of mental illness can be inferred. this article will show that the application of this rule will reduce the number of fraudulent lawsuits in the courts and prevent the huge costs of compensating for mental disorders that are temporary and does not disrupt normal life.