حمایت کیفری از کودکان و نوجوانان خیابانی در ایران و سه کشور الجزایر، لبنان و تونس

کودکان، به دلیل شرایط خاص جسمی و روحی، طعمه آسانی برای انواع سوءاستفاده‌ها هستند. در این میان، کودکان خیابانی به دلیل شرایط مخاطره‌آمیز پیرامونی در معرض خطر بزه‌دیدگی و بزهکاری بیشتری قرار دارند. ازاین‌رو، دولت‌ها در خصوص این کودکان با نگاهی افتراقی، سیاست‌های حمایتی را اعمال می‌کنند. ازجمله این دولت‌ها می‌توان به الجزایر، لبنان و تونس اشاره کرد. تطبیق و مقایسه برنامه‌های آن‌ها با دولت ایران مبنای برخی اصلاح‌های لازم در عرصه قانون‌گذاری داخلی را نشان می‌دهد. از مهم‌ترین یافته‌های این پژوهش، می‌توان به افزایش سن کودکی برای گسترش دامنه حمایت از کودکان در برابر خیابانی شدن، ارائه تسهیلات مالی و خدمات درمانی به خانواده کودک، جرم‌انگاری عدم اعلام خیابانی بودن، تعمیم مسئولیت کمک به کودک خیابانی به شهروندان و... اشاره‌ کرد. این مقاله به روش تحلیلی - توصیفی، در دو بخش حمایت‌های پیش از خیابانی شدن و حمایت‌های پس از خیابانی شدن صورت گرفته است.