بررسی تطبیقی نزاکت و رفتار متقابل در شناسایی احکام خارجی در حقوق داخلی و اسناد بین‌المللی

تداخل منافع اشخاص خصوصی و حق حاکمیت دولت ها در صحنه روابط بین المللی باعث شده است که شناسایی آراء دادگاه های خارجی به دکترین های متعدد در خصوص روابط بین الملل، از قبیل نزاکت و رفتار متقابل متکی گردد. اعمال این دکترین ها، حقوق اشخاص خصوصی را درگرو رفتار و تعامل میان حاکمیت های متضاد قرار می دهد. تئوری های جایگزین هم نتوانسته است معیاری دقیق و بی‌ابهام برای شناسایی آراء خارجی ارائه و دولت ها را به تعدیل مقررات خود ترغیب نماید. انعقاد معاهدات بین‌المللی، ولو منطقه ای و دوجانبه، به‌عنوان شیوه برتر برای شناسایی آراء خارجی، تنها راه ایجاد ثبات حقوقی، اجتناب از دادرسی مضاعف و جلوگیری از صدور آراء متعارض در دنیای متشتت کنونی است. این مقاله، با بررسی حقوق ایالات‌متحده، آلمان، چین، ایران و نیز کنوانسیون های لاهه نشان می دهد در یک جهان دارای میزان بالا و فزاینده از ارتباطات فرامرزی، لازم است که آراء دادگاه ها نیز بتواند فرامرزی باشد، اما تحقق این هدف تنها با همکاری دولت ها، انعطاف در برابر آراء خارجی و پذیرش تعهد در چهارچوب‌های معین امکان پذیر است.