مکانیزم‌ های سازگاری دختران نوجوان با فقدان پدر

فقدان زود هنگام پدر به‌عنوان یک منبع حمایت برای دختران پیامدهای طولانی‌مدتی در دوران کودکی و نوجوانی به‌ دنبال دارد. به‌نظر می‌رسد کودک یا نوجوان برای مقابله با فشارها و آسیب‌های روانی ناشی از این فقدان، باید با آن سازگار شوند. هدف این پژوهش، شناسایی مکانیسم‌های سازگاری دختران نوجوان با فقدان پدر در تبریز بود. رویکرد پژوهش کیفی و به‌روش پدیدارشناسی توصیفی بود. بافت پژوهش دختران نوجوان(15-19 ساله) شهر تبریز بود؛ که در سنین کودکی پدر خود را بر اثر بیماری از دست داده بودند و سال‌ها از فوت پدرشان سپری شده بود. نمونه‌گیری بصورت هدفمند تا رسیدن به اشباع داده‌ها ادامه یافت و در نهایت 7 نفر انتخاب شدند. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته گردآوری گردید. تحلیل داده‌ها به‌روش کلایزی و با استفاده از نرم‌افزار maxqda انجام شد. یافته‌های این پژوهش شامل 3 مقوله اصلی و 6 مقوله فرعی بود. مکانیزم‌های سازگاری دختران با فقدان پدر در تبریز شامل خودکنترلی(مدیریت افکار، مدیریت هیجانات)، مقابله(مقابله اجتماعی، مقابله اقتصادی) و رشد(معناجویی، بالندگی) بود. اغلب مشارکت‌کنندگان براساس خصوصیات درون‌فردی خود، دریافت حمایت از سوی بازماندگان و داشتن شرایط مناسب، به‌طور موثر با فقدان و شرایط ناشی از آن سازش کرده بودند و برخی دیگر به‌دلایل متعدد، ناسازگاری با شرایط را از خود نشان داده بودند.

adjustment mechanisms of adolescent girls to thefather loss

loss of parents in childhood and adolescence is an important stressful event. it seems that the child or adolescent should adjust to it, in several ways, to cope with the therefrom stresses and psychological damages. the aim of this study was to identify adjustment mechanisms of adolescent girls to the father loss in tabriz. the approache of the research was qualitative and the method was descriptive phenomenology. the context of the research was teenage girls (15-19 years old) of tabriz city; who had lost their father due to illness in childhood and many years had passed since their father’s death. purposeful sampling continued until data saturation and finally 7 people were selected. data were collected through semi-structured interviews. data analysis was done by collizzi method. the findings of this research included 3 main categories and 6 subcategories. the adjustment mechanisms of girls with the absence of a father in tabriz included self-control (thought management, emotion management), coping (social coping, economic coping) and growth (managing, growth). most of the participants, based on their individual characteristics, receiving support from the survivors and having suitable conditions, effectively adjusted to the loss and the resulting conditions, and some others showed incompatibility with the conditions due to many reasons.