مطالعه رابطه‌ کیفیت ارتباطات زناشویی والدین و شادکامی کودکان

شادی یا شادکامی یکی از نیازهای اساسی انسان هست که در مطالعات اخیر موردتوجه روانشناسان مثبت نگر بوده است. شادی و شادکامی اهمیت اساسی در سلامت روحی و روانی و جسمانی انسان‌ها دارد. با توجه به این‌که کودکان به‌عنوان عضو مهم جامعه هستند شادی کودکان زمینه‌ساز یک جامعه باکیفیت زندگی بالا خواهد بود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین کیفیت روابط زناشویی والدین با شادکامی کودکان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، والدین کودکان 7 تا 12 ساله شهر اردبیل بودند. حجم نمونه این پژوهش را 154 نفر از والدین کودکان 7 تا 12 ساله ساکن شهر اردبیل تشکیل داد که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در این تحقیق، پرسشنامه کیفیت رابطه‌ی زناشویی باسبی و همکاران (1995) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد آرگایل و لو (1989) بود. پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که بین کیفیت روابط زناشویی والدین با شادکامی کودکان رابطه‌ی مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین هرکدام از ابعاد کیفیت رابطه‌ زناشویی والدین یعنی انسجام، توافق و رضایت زناشویی والدین با شادکامی کودکان رابطه‌ مثبت و معنادار وجود دارد. بنابراین یکی از عواملی که می‌تواند در شادکامی کودکان نقش مثبتی داشته باشد مسئله کیفیت روابط زناشویی والدین است که باید بیش‌تر به این مسئله پرداخته شود.

the study of the relationship between parents’ marital communication quality and children’s happiness

happiness or joyfulness is one of the basic human needs that has been considered by positive psychologists in recent years.happiness and joyfulness are of fundamental importance to the mental, psychological, physical, and social health of humans.since children are the important members of society, their happiness will be the context and foundation of a society with a high quality of life. this study has been aimed at investigating the relationship between the quality of marital relationship between parents and children’s joyfulness.this research is conducted by descriptive-correlational method.the statistical population of the study includes the parents of children aged 7 to 12 in ardabil city, iran.the sample size of this study is 154 parents of children aged 7 to 12 years in ardabil city chosen by simple random sampling. the tools used in the present study include the marital relationship quality scale of basby et al. (1995) and the oxford happiness questionnaire by argyle and lue (1989). data were analyzed by means of pearson analysis as well as regression tests.the data confirmed , there is a positive and significant relationship between the quality of parents’ marital relationships and children’s happiness. moreover, there is a positive and significant relationship between each of the aspects of the quality of the parents’ marital relationship, i.e. cohesion, agreement, besides marital satisfaction of the parents with the children’s happiness.conclusion:therefore, one of the factors that can play a positive role in children’s happiness is the quality of parents’ marital relationships.therefor it is necessary to address the issue.