اثربخشی روان‌درمانی مثبت بر چشم‌انداز زمان، خوش‌بینی و به‏زیستی هیجانی دانشجویان دختر دارای علائم اختلال افسردگی

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روان‌درمانی مثبت بر چشم‌انداز زمان، خوش‌بینی و به‏زیستی هیجانی دانشجویان دارای علائم افسردگی بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر دارای علائم افسردگی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. حجم نمونه پژوهش شامل 24 نفر از دانشجویان دارای علائم اختلال افسردگی بودند که بر اساس اجرای مقیاس افسردگی بک ویرایش دوم، به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش تحت مداخله آموزشی درمان مثبت نگر 6 جلسه‌ای به شیوه جلسات هفتگی یک‌ساعته قرار گرفت و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده‌ها مقیاس چشم‌انداز زمان (زیمباردو و بوید، 1999)، مقیاس جهت‌گیری زندگی (کاور و شی یر، 1985) و مقیاس به‏زیستی روان‌شناختی (کییز و مگیار موئه، 2003) بودند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین نمرات چشم‌انداز زمان، خوش‌بینی و به‏زیستی هیجانی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون تفاوت معنی‌داری وجود دارد. افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس‌آزمون نمرات بیشتری در میزان خوش‌بینی، به‏زیستی هیجانی و چشم‌اندازهای زمانی آینده متعالی، حال لذت نگر و گذشته مثبت نگر و نمرات کم‌تری در چشم‌انداز زمانی حال تقدیر نگر، گذشته منفی کسب کردند. بر اساس یافته‌ها می‌توان گفت درمان روان‏شناسی مثبت عامل تاثیرگذار مهمی بر تعدیل چشم‌انداز زمان و افزایش خوش‌بینی و به‏زیستی هیجانی افراد دارای علائم اختلال افسردگی است.

The Effectiveness of Positive Psychotherapy on Time Perspective, Emotional Wellbeing and Optimism in Students with Depression Disorder Symptoms

AbstractThe purpose of this study was to explore the effectiveness of positive psychotherapy on time perspective, emotional wellbeing and optimism in students with depression disorder symptoms. This research was a semiexperimental study with pretest and posttest design and a control group. The statistical population of the study included all women students with depression disorder symptoms attending the University of Isfahan Medical Sciences. The sample size of the study consisted of 24 students with depression disorder symptoms, who were selected by purposeful sampling method on the basis of a Beck Depression Inventory (BDIII). They were randomly divided into two experimental and control groups. Then, the participations of the two groups were evaluated using the Life Orientation questionnaire of Scheier and Carver (1985), Time Perspective (Zimbardo, 1999), Subjective wellbeing (Keyes, MagyarMoe, 2003). The experimental group received group Positive Psychotherapy Intervention (six 90 minute sessions) while the control group received no training at all. The results of covariance analysis indicated that there was a significant difference between the scores of Time Perspective, Emotional Wellbeing and Optimism in the experimental and control groups in the posttest. Experts in the experimental group, in comparison with the control group, received higher scores in Emotional wellbeing and optimism. Based on the findings, it can be concluded that positive psychotherapy intervention is an important factor in increasing emotional wellbeing and optimism and moderationtime perspective of students with symptoms of depression disorder.