اثربخشی آموزش مبتنی بر مدل بومی خانواده شادی محور بر عملکرد خانواده

عملکرد مناسب خانواده، عامل بسیار تاثیرگذاری در شکوفایی و پیشرفت اعضای خانواده است که درنهایت رشد جامعه را در پی خواهد داشت. مداخلات آموزشی خانواده در تمامی زمینه‌ها به‌ویژه در حوزه عملکرد، باعث ارتقای سلامت روانی، اجتماعی و اخلاقی اعضای آن می‌شود.هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مدل بومی خانواده شادی محور بر عملکرد خانواده بودکه با استفاده از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون _ پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه‌ماهه انجام شد. از بین فرهنگیان متاهل داوطلب استان قمتعداد 30 نفر انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار داده شدند. سپس گروه آزمایش به مدت نه هفته متوالی، در نه جلسه نوددقیقه‌ای، تحت آموزش مدل بومی خانواده شادی محورقرار گرفت. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه سنجش عملکرد خانواده و پرسشنامه سلامت روان استفاده شد. نتایج تحلیل مانوا از طریق روش آمیخته با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که بین میانگین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه آزمایش و گروه انتظار (گروه کنترل) تفاوت معناداری وجود دارد همچنین نمرات در مرحله پیگیری از ثبات نسبی برخوردار بودند که نشانگر اثربخش بودن برنامه مداخله مذکور هست. بر این اساس این‌چنین نتیجه‌گیری می‌شود که از بسته آموزشی مبتنی بر مدل بومی خانواده شادی محور می‌توان برای افزایش عملکرد مثبت خانواده استفاده کرد

Effectiveness based on the Indigenous HappinessOriented Family Model on the Function of Family

The proper functioning of family is an influential factor in the flourishing and progress of family members which ultimately results in the growth of society. Family educational interventions in all fields, especially in the field of performance, promote the mental, social and moral health of its members. The purpose of this study was to determine the effectiveness of teaching the indigenous model of happinessbased family on the function of family by using the semiexperimental pretest posttest design with a control group (waiting list group) and a threemonth followup. Among married volunteer teachers of Qom province, 30 teachers were selected and randomly assigned to the experimental and control group (waiting list group). The experimental group was then trained for nine ninety minute sessions in nine consecutive weeks under a training of the indigenous model of happinessoriented family. In order to gather the research data, the Oxford Happiness Inventory (HOI), Family Assessment Device (FAD) and Symptom Checklist90 (SCL90) were used. The results of mixed method MANOVA analysis with repeated measurements showed a significant difference between the mean scores of the pretest and posttest of the experimental group and the waiting group (control group). Also scores in the followup phase had a relative stability that indicated the effectiveness of the mentioned intervention program. Based on this, it is concluded that the training program based on the indigenous model of happinessbased family may be used to make progress in the family’s positive performance.