رابطه تعارضات بین والدینی و گرایش به رفتارهای پرخطر:نقش میانجی شدت تعارضات والد-نوجوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نقش میانجی تعارضات ‌والدین با نوجوانان در رابطه با تعارضات بین‌والدینی و گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری است و جامعه آماری در این پژوهش، دانش‌آموزان شهرستان قدس استان تهران است که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای،610 نفر از آن‌ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه تعارض والدنوجوان، مقیاس تعارضات بین‌والدینی و پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان ایرانی بود. نتایج تحلیل مدل‌یابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل نظری پژوهش که متغیر شدت تعارضات والدنوجوان به عنوان متغیرهای میانجی در رابطه با تعارضات بین‌والدینی و گرایش به رفتارهای پرخطر وارد مدل شده بود، دارای شاخص‌های برازش مناسبی با داده‌ها بود (2.08=df/s–bχ2، 0.042=rmsea، 0.99=cfi، 0.92=gfi). همچنین در این مدل تمامی مسیرهای مستقیم، غیرمستقیم و کلی برای پیش‌بینی گرایش به رفتارهای پرخطر معنی‌دار به دست آمد؛ بنابراین تعارضات بینوالدینی با در نظر گرفتن عوامل میانجی در پیش‌بینی خطرپذیری نوجوانان نقش دارد. همچنین می‌توان بیان کرد که مدل بافتیشناختی قابلیت تبیین گرایش به رفتارهای پرخطر را دارد.