جلوه های تهران در شهروز غیب گو و سالومه

از نادر آثاری که در آن نویسند های خارجی و فرانسوی شهر تهران را در کنار شهر پاریس، پس زمینه ی وقو ع حوادث داستانش قرار داد ه است، می توان به شهروز غیب گو نوشته ی رنه ژان کلو اشاره کرد که نویسنده در آن، تهرا ن دهه ی هشتاد میلادی (دهه ی شصت شمسی)و سال های مصادف با جنگ ایران و عراق را روایت می کند. پیدا کردن این رمان و جدید بودن رویکردی که برای مطالعه ی ادبی تهران بر آ ن تکیه خواهیم کرد، انگیزه ی اصلی شروع کار رابرایمان فراهم ساخت. از سوی دیگر، در کنار حضور پیچیده و گاه معماگونه ی مکان در این اثر، جنبه ی تخیلی شهر تهران در این اثر نیز از جایگاهی ویژه برخوردار است.با توجه به این که شهر تهران تاکنون از زوایای گوناگونی مورد بررسی قرار گرفته است، نیاز به یک بررسی همه جانبه پیرامون تهران در ادبیات نیز کاملا احساس می شود. به جز پژوهش ارزشمند جلال ستاری که در اسطوره ی تهران (1384)، این شهر را موضوع پژوهش اسطوره شناختی خود قرار داده است، متاسفانه اثر جامع دیگری با محوریت تهران در ادبیات یافت نمی شود. در تحقیق حاضر کوشیده ایم که تهران را با رویکرد نقد جغرافیایی که به تفصیل به معرفی آن خواهیم پرداخت مورد بررسی قرار دهیم. آثار مورد پژوهش از دو دید خودی و بیگانه انتخاب شده اند تا نیازهای پژوهشی نقد انتخابی را برآورده سازند. توصیفات ارائه شده در دو اثر و نقشی که تهران در هر یک از آن ها ایفا می کند کاملا با یکدیگر متفاوت هستند.  هدف از تحقیق حاضراین است که در سایه ی نقد جغرافیایی وستفالی به این پرسش اصلی پاسخ دهیم:  نهایتا شکل جهان بازنمایی شده در دو اثر انتخابی چیست؟