درونمایه های اساطیری سرزمین سترون تی. اس. الیوت

سرزمین سترون الیوت با بهره گیری از ژانرِ اسطوره آفرینی (mythopoeia) دربردارندۀ اساطیر و کهن الگوهای باستانی و مدرن است. تفاوت این اسطوره پردازی با آثار دیگر در این است که شاعر با استفاده از درونمایه های اساطیر باستانی و تاریخیادبی، اسطوره های عصر خود را آفریده است. به عبارت دیگر، کهن الگوها را مدرن کرده است. درونمایه های اساطیری تحلیل شده در این پژوهش به چند دسته تقسیم شده اند: اسطوره های باستانی، اسطوره های تاریخی ادبی، اسطوره های مدرن، و اسطورۀ آخرالزمانی یا نجات بخشی. شاعر با درهم آمیزی این مضامین اساطیری توانسته سرزمینی ویران را به تصویر کشد که در بستری از تاریخ و فرهنگ قرن بیستم قرار دارد. بُن مایۀ  این اثر فجایع زیست محیطی و فقر معنویت در دنیای معاصر است که زندگی انسان را تراژیک نموده و جهان را به سنگستانی بدل کرده که قابل زیست نیست و در آن، زنده ها گویی مرده اند. شاعر با طبیعت ستیزی درگیر است و آشفتگی مدرن را وصف کرده است. اسطوره ها و کهن الگوهای مطرح شده در منظومه عبارتند از: سی بل، تیرزیاس، هیاسینتوس، فیلومل، کوپید، اسطورۀ جام و مرد به دارآویخته؛ اسطوره های تاریخی-ادبیِ کارتاژ و فلیباس فنیقی، تریستان و ایزوت؛ اسطوره های مدرن مانند سرزمین ویران یا سنگستان، مادام سوسوستریس، و اسطورۀ هندی پایان جهان