بررسی کارآمدی فنون هفتگانه سبک‌شناسی تطبیقی در چارچوب ترجمه ادبی (مطالعه موردی: خانواده تیبو)

در این مقاله، به بررسی تطبیقی میان جلد اول رمان خانواده تیبو، نوشته روژه مارتن دوگار (1881-1958) به زبان فرانسه که به سال 1922 به چاپ رسیده، و ترجمه فارسی آن به قلم ابوالحسن نجفی (1929-2016) که برای اولین بار در سال 1989 منتشر شده است می‌پردازیم. هدف ما، شناخت میزان کارآمدی فنون هفتگانه سبک‌شناسی تطبیقی است، آن گونه که وینه (1910-1999) و داربلنه (1904-1990) بیان کرده‌اند. این فنون عبارت‌اند از: وام‌گیری (emprunt)، گرته‌برداری (calque)، ترجمه تحت‌اللفظی (traduction littérale)، تغییر ساختار (transposition)، تغییر بیان (modulation) ، معادل‌یابی (équivalence) و اقتباس (adaptation).برای این کار، مواردی را که ذیل فنون ترجمه قرار می‌گیرند از متون پیش‌گفته استخراج کرده، با تحلیل هر یک از موارد مذکور، سعی می‌کنیم تفاوت‌های ساختاری و سبک‌شناسی میان دو متن (و دو زبان) را شناسایی کنیم. کلیدی‌ترین مسائلی که قصد پاسخگویی به آنها را داریم، این است که آیا این فنون به تنهایی می‌توانند تمام پدیده‌های ترجمه‌شناسی موجود را توجیه کنند؟ و در صورت منفی بودن پاسخ مشکل کجاست؟ و برای حل مشکل به چه اصلاحاتی نیاز داریم؟