کُهن‌الگوی کودک گمشده و ابعاد و مصادیق آن در تصادف شبانه اثر پاتریک مودیانو

داستانها نیز همچون اسطوره ها می توانند بکمک فرآیند تفسیری، واکنش های درونی و پدیده های فردی و اجتماعی را نشان دهند. شناخت تصاویر داستانی و کاوش در ابعاد ذهنیتی، زیستی و تاریخی نویسندگان قرن بیستم فرانسه می تواند علل ساختاری فضای داستانی و خلاقیتی آثار آنها را نمایان کند. در این کنکاش، بهره گیری از سازه ها و کُهن الگوهای ناخودآگاه جمعی برای بررسی تار و پود و رویدادهای سازنده ی داستان «تصادفِ شبانه» اثر پاتریک مودیانو می تواند اَشکال نمادین و روانیِ داستان را از یکسو در بستر طبیعت ذهنی و جمعی بشر، و از سوی دیگر در بستر روایت و تجارب نمادین نشان دهد. در واقع، مولف، با بازی «زمان» و «مکان» در روایت، و با طرحِ کُهن الگوی کودک گمشده، تصویری از هویت گمشده و حافظه خود را به نمایش می گذارد.