بررسی‌ ‌مقایسه‌‌‌ای‌‌ همخوان‌‌‌های‌‌ زبان ‌چینی ‌و‌ ‌فارسی

در بحث آموزش زبان دوم، میزان شباهت یا تفاوت نظام آوایی دو زبان، در یادگیری آن توسط زبان‌آموزان تاثیر بسزایی دارد و بدیهی است هر چه میزان شباهت بیشتر باشد، یادگیری برای دانشجویان ساده‌‌‌‌تر خواهد بود و تفاوت بیشتر، دشواریهای آموزش را دوچندان می‌کند و آگاهی‌داشتن از این شباهت و تفاوت‌ها راه آموزش را هموارتر می‌کند. از این رو در این پژوهش علاوه‌بر ارائه توضیحاتی در مورد همخوان و نظام واجی، به‌تفصیل ‌به بررسی تفاوت همخوان‌های زبان چینی و فارسی از منظر جایگاه و شیوه تولید واکدار و بی‌واکی و دمیدگی و نادمیدگی پرداخته شده است. در ضمن، در پژوهش حاضر، یک تست شفاهی طراحی شده است برای نشان‌دادن تاثیر تفاوت همخوان‌های دو زبان چینی و فارسی در بحث یادگیری همخوان‌های زبان چینی توسط دانشجویان ایرانی که در این تست 45 نفر از دانشجویان رشته زبان چینی در مقطع لیسانس دانشگاه شهید بهشتی مورد بررسی قرار گرفته اند. تمامی همخوان‌های زبان چینی توسط دانشجویان خوانده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و با بررسی فایل صوتی ضبط شده، تعداد دانشجویانی که هر یک از همخوان‌ها را درست یا غلط تلفظ کرده‌اند مشخص می‌گردد. نتایج به‌دست آمده از تست شفاهی بعنوان مکملی بر مباحثی که در مبانی نظری پژوهش ارائه شده نشانگر آن است که 10 عدد از همخوان‌ها بدون هیچ اشتباهی توسط فراگیران زبان چینی تلفظ شده‌اند، و 11 عدد از همخوان‌ها که‌ با همخوان‌های زبان فارسی تفاوت داشته‌اند با ضریب خطاهای متفاوتی توسط فراگیران ‌تلفظ شده‌اند که این مسئله فرضیه‌ای را که در این پژوهش مطرح شده بود به درستی تایید می‌نماید.