تحلیل گفتمان زیست محیطی - فرهنگی رمان روایت ندیمه اثر مارگارت اتوود

پرداختن به موضوع محیط زیست با توجه به بحران های زیست محیطی معاصر بیش از پیش ضروری می نماید. مارگارت اتوود در رمان روایت ندیمه فاجعه زیست محیطی در پایگاه های دفع مواد سمی و نیروگاه های هسته ای را به تصویر می کشد، فاجعه ای که بیشترنواحی کشور را بایر و زنان ومردان را نابارور کرده است. این جستار براساس راهبرد خوانش بوم گرایانه به کنکاش دو مقوله طبیعت وفرهنگ می پردازد. نقد بوم گرا که تقابل دوقطبی را بر نمی تابد، محدود به روش شناختی مشخصی نیست ودر تعامل التقاطی با دیگر نظریه ها، طرحی نو می افکند. با توجه به رابطۀ خاص میان قهرمانان داستان ومحیط فیزیکی ، تقارن سلطه بر زنان و بهر هکشی از محیط زیست در بحث اکوفمینسیم، نشان دهنده دغدغۀ ایدئولوژی سرکوبگر جنسیتی و طبقاتی است که با استثمار طبیعت همسوئی دارد. هم چنین تحلیل انِتروپی طبیعت وفرهنگ، نمایانگر زوال این دو مقوله در داستان می باشد. از خوانش بومگرایانه به خصوص موج دوم وسوم می توان نتیجه گرفت که گفتمان زیست محیطی مارگارت اتوود خاصیتی فرایندگونه دارد با قابلییت بازتاب فریاد تمام گروه های فرودست در روابط انقیاد و سلطه. این رمان گمانه زن، روایتی از پادآرمانشهری مخوف است که در آن نوشتن و روایت کردن رمز ماندگاری و بقای راوی است. در این میان محیط زیست عاملی برای ساخت متن می باشد که در خلق متن نیز نقش فاعلیت دارد.