سنّت گرایان و مسئله علم در تمدن اسلامی ( مطالعه موردی آرای علم شناختی دکتر سید حسین نصر)

سنّت‌گرایی جریانی فکری در نقد تجدد است که توسط رنه ‌گنون اندیشمند فرانسوی (1951 1886) بنیادگذاری شد و توسط کوماراسوامی (1947 1877) صورتبندی مفهومی خود را یافت و با مطالعات فریتیوف شووان، تیتوس بورکهارت، مارتین لینگز، و دکتر سید حسین نصر به عنوان یک جریان فکری معاصر مطرح شد .موضوع این مقاله ، طرح و تحلیل و نقد آرای « علم شناختی » سنت گرایان در باب مقوله « علم» در تمدن اسلامی با تاکید بر آثار دکتر سید حسین نصر به عنوان پرکارترین متفکر سنت گرا در زمینه فلسفه و تاریخ علم است.هدف ما ، تحلیل مبانی و لوازم آرای علم شناختی دکتر نصر و تحلیل دستاورد وی در زمینه مواجهه با علم جدید و استلزامات تمدنی آن می باشد. بدین منظور با اتخاذ تلفیقی از روش های کیفی1هرمنوتیکی ( هرمنوتیک روش شناختی و نه هرمنوتیک فلسفیِ نسبیت گرا) و 2 تحلیلی ، ضمن تلاش برای فهم نظریات دکتر نصر از طریق بازخوانی آثار مکتوب وی ، به تحلیل مبانی و لوازم این نظریات می پردازیم . دستاورد و نتیجه این مقاله هم رویکردی انتقادی به ارتباط وثیق میان تجدد شناسی و فلسفه شناسی دکتر نصر از سویی و تلقی وی از مناسبات علم و دین در تمدن اسلامی و ارائه تقریری جدید از نظریه علم شناختیِ نصر ذیل عنوان« هرمنوتیکِ دینیِ طبیعت» می باشد

Traditionalists and the problem of science in Islamic civilization

Traditionalism is a current of thought in the critique of modernity, founded by René Guénon, Ananda Coomaraswamy and Frithjof Schuon, and Dr. Seyed Hussner. This article Review and critique the traditionalists’ views on &science& in Islamic civilization, emphasizing the work of Dr. Seyyed Hosein Nasr as the most traditionalist thinker in the field. Philosophy and history is science. by showing the close connection that has been extracted between Dr. Nasr’s Notion of modernism and His Metaphilosophy and his understanding of the relationship between science and religion in Islamic civilization, to formulate Dr. Nasr’s special epistemological Approache, which in this article is referred to as & &religious hermeneutics of nature.&In the following, while analyzing the principles and accessories of this position, Nasr’s strategy in the field of facing new science is critisize . at the final step of this paper Nasr’s views on the relationship between science and religion and modernity and its civilizational implications are criticized.