نظریه بومی‌گرایی حسین کچویان

تجدد، فراگیری و پیشوایی خود را از طریق فرایند توسعه و جهانی‌شدن دنبال می‌کند. در مقابل برخی منتقدان پارادایم توسعه، با ردّ مسیر تک‌خطی متجددشدن و قبول چندفرهنگ‌گرایی، نسخه‌های بومی را برای فرهنگ‌های گوناگون تجویز می‌کنند. از مهم‌ترین نتایج این رویکرد، تمرکز بر تکثرگرایی هویتی و بومی‌گرایی در علم بوده‌است. طرفداران علم بومی رویکردهای متنوعی را درپیش گرفته‌اند. کچویان از جمله متفکران جریان علم بومی معاصر در ایران است که با استفاده از ظرفیت مابعدتجدد به نقد تجدد پرداخته است. در اندیشه وی با تجددستیزی، باب تکثر هویتی باز شده و تاکید بر هویت ایرانی، از ماهیت بالضروره تاریخی انسان، و تکثر عقل و علوم انسانی پرده برمی‌دارد. او با نفی تمامیت‌خواهی فراروایتِ تجدد، و تمرکز بر فلسفه اجتماعی برآمده از متون دینی، سعی در بازکردن مجالی برای عرض‌اندام هویت و علم اسلامیایرانی دارد. نگارندگان در این مقاله کوشیده‌اند تا با تبیین دیدگاه‌های اجتماعی این متفکر مسلمان، تقریری صحیح از نظریه بومی‌گرایی وی ارائه کرده و ملاحظاتی را بر آن مطرح نمایند.

The Nativist theory of Hossein Kachooyan

native science and its relation to religious science in recent decades has been the focus of Muslim scholars. According to some readings of native science, the pursuit of wisdom to science, all indigenous and historic.This approach usually taken as relativism and pluralism knowledge and in conflict with the principles of Islamic epistemology. Contrary to popular perception, relativism is not a unified whole and have varieties. Kachooyan is one of the scholars of Islamic methodology of human knowledge, which explain the historical nature of human and assert pluralism in humanities. This is reason to the accusation of radical relativism from some alternative streams in religious knowledge. The authors have tried to carefully distinguish between What is known as relativism, wise relativism and not acceptable relativism, and by explaining the views of the community of this Muslim thinker, to show that his ideas about native science, has no epistemological objections of fails types of relativism.