گفتگوی پایدار (اخلاقی) در برنامه‌ریزی شهری بر اساس نظرگاه ایرانیاسلامی (مولانا) و غربی (باختین)

از زمان مطرح شدن انقلاب مشارکتی در دهه 50 میلادی تاکنون، پژوهشگران و محققان مختلف، تلاش‌های بسیاری در زمینه چگونگی تحقق مشارکت اجتماعی در برنامه‌ریزی‌ها در سطوح و مقیاس‌های مختلف، انجام داده‌اند. از سوی دیگر، با مطرح شدن موضوع پایداری در دهه‌های پیشین و آمیختگی آن با موضوع مشارکت اجتماعی، این تلاش‌ها شدت گرفته است. در مقاله حاضر، ابتدا این مدعا که محوری‌ترین موضوع در مشارکت اجتماعی، مفهوم گفتگو است، با استفاده از متون فکری و فلسفی مورد مداقه قرار گرفته است. سپس به منظور تدوین چارچوبی برای گفتگوی پایدار، به صورت توامان به اندیشه ایرانی اسلامی و اندیشه غربی رجوع شده است. بر این مبنا، اندیشه مولانا به عنوان نماینده اندیشه ایرانی اسلامی و میشاییل باختین به عنوان نماینده اندیشه غربی مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از روش تحلیل محتوای تفسیری، ‌مولفه‌های گفتگوی واقعی در اندیشه مولانا و باختین، از بخش نخست مثنوی معنوی مولانا و کتاب تخیل مکالمه‌ای باختین، استخراج شده است. نتایج تحلیل نشان داد گفتگو صرفا انتقال پیام نیست بلکه تجربه دنیایی جدید و به طور عام تجربه «دیگری» است. همچنین مشخص شد، گفتگو منحصر به ماده کلامی نیست و پایداری آن وابسته به امتداد آن در ضمایر و به بیان دیگر، ارتقاء از سطح همزبانی به سطح همدلی است. در نهایت، چارچوب پیشنهادی گفتگوی پایدار (اخلاقی) به صورت فرایندی پیشنهادی برای کاربست در برنامه ریزی شهری، در روندی غیرخطی، ارائه گردید.

Sustainable (ethical) Dialogue in Urban Planning based on Molana and Bakhtin Approaches to Dialogue.

Since the introduction of participatory revolution and communicative turn in theory of planning, scholars and researchers, have done tremendous effort on how to achieve better community participation in urban planning at different levels and scales. This efforts have intensified by introduction of sustainability and its integration with social participation. In this paper, first, the claim that the central issue in sustainable social development is the concept of dialogue were established using literature review. In order to develop a framework for sustainable dialogue, Rumi, as the representative of the Iranian intellectual and Michael Bakhtin as the representative of Western thought is studied. Using interpretative content analysis, true dialogue component in Rumi and Bakhtin thought in Rumi’s Masnavi and Bakhtin’s Dialogical Imagination is extracted. The result showed that dialogue is not only merely transferring message but also is experience of new world and experience of otherness. In addition, the result showed that dialogue is not limited to verbal material and its sustainability is depended on its continuation in soul. In other words, its raise up from dialogue to telepathy. Finally, by explaining the importance of dialogue in urban planning, sustainable dialogue process framework (moral) were presented in a nonlinear process.