معماری پایدار و سلامت اجتماعی (مورد پژوهش: محله‌ی چهارصد دستگاه در تهران)

یکی از ویژگی‌های اجتناب‌ناپذیر زندگی امروزی آپارتمان‌نشینی است. از همین رو طراحی مناسب مسکن با هدف ارتقای سطح سلامت اجتماعی ساکنین امری مهم به نظر می‌رسد. سلامت اجتماعی به‌مثابه یکی از مولفه‌های مبتنی بر شبکه‌سازی اجتماعی نقش مهمی در تقویت تعامل اجتماعی دارد. اگرچه سلامت اجتماعی مفهومی به‌ظاهر پزشکی تلقی می‌شود، اما در این تحقیق تلاش شده است تا مولفه‌های اجتماعیفرهنگی آن از خلال تطبیق با الگوهای معماری نشان داده شود. سوال اصلی در این پژوهش این است که سهم طراحی معماری جدید در شکل‌گیری سلامت اجتماعی ساکنین به چه میزان است؟ در این پژوهش از نظریه لی در حوزه طراحی معماری و سلامت اجتماعی استفاده شده است. یافته‌های حاصل از 25 مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با ساکنین محله چهارصددستگاه که براساس روش تحلیل محتوای کیفی بازخوانی شده است، نشان‌گر آن است که ساکنین با ایجاد خرده‌فضاهایی اجتماعی در ساختمان که تعاملات بین همسایگی را افزایش دهد موافق هستند.

Sustainable Architecture & social health: A Study on Chaharsad Dastgah in Tehran

One of the inevitable features of modern life is Apartment living. Therefore, it is important to design proper houses that amount to the residents’ social health. As one of the key components of social networking, housing plays an important role in promoting social interactions. Although social health is mainly regarded as a medical concept, in this study we have tried to indicate the sociocultural components of social health through comparison with architectural patterns. The main question of this research is as follows: to what extent the new architecture affects the social health of residents? This study has applied Lee’s theory in the field of architecture and social health. The qualitative content analysis of 25 semistructured interviews with the residents of Chaharsaddastgah neighborhood demonstrated that the interviewees believe that social subspaces should be created in buildings in order to increase the social interactions among neighbors.