گونه‌شناسی همبستگی نسلی در شهر تهران با تکنیک تحلیل طبقه پنهان

تغییرات ساختاری و فرهنگی سالیان اخیر در ایران، اهمیت بررسی همبستگی‌های نسلی را دوچندان نموده است. بر این اساس در این مقاله به گونه‌شناسی روابط میان والدین و فرزندان پرداخته‌ایم. جامعه آماری این پیمایش مقطعی، زنان و مردان 18 سال و بالاتر در شهر تهران بوده که حداقل یک والد زنده داشته و هم سکنا نبوده‌اند. 1000 نمونه به شیوه خوشه‌ای چند مرحله‌ای از 30 حوزه شهر تهران انتخاب شده‌ و تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از روش تحلیل طبقه پنهان و نرم‏افزار mplus انجام شده‌ است. یافته‌ها نشان از وجود چهارگونه همبستگی‌ نسلی در شهر تهران دارد. به‌طوری که خانواده‌گرایی دوسویه (زندگی در نزدیکی، تماس مکرر، تایید هنجارهای تعهد خانوادگی، حمایت ابزاری از سوی والدین به فرزندان و فرزندان به والدین، حمایت مالی والدین از فرزندان)، در 38.1 درصد، خانواده‌گرایی نزولی (زندگی در نزدیکی، تماس مکرر، تایید هنجارهای تعهد خانواده، کمک از والدین به فرزندان)، در 27 درصد، خانواده‌گرایی صعودی (زندگی در نزدیکی، تماس مکرر، تایید هنجارهای تعهد خانواده و کمک از فرزندان به والدین)، در5.2 درصد و روابط خودمختار (زندگی نکردن در نزدیکی، تماس کم، رد هنجارهای تعهد خانواده، و مبادلات حمایتی اندک) در 29.7 درصد از پاسخگویان گزارش شده است. به‌طور کلی می‌توان گفت همبستگی نسلی در شهر تهران از یک الگوی خاص پیروی نکرده و تنوعی از همبستگی نسلی از همبستگی دوسویه تا روابط خودمختار وجود دارد. علیرغم گستردگی خانواده‌گرایی در شهر تهران، شیوع روابط خودمختار، در حدود یک‌سوم از پاسخگویان، توجه ویژه و سیاست‌های بهینه را می‌طلبد.

typology of generational solidarity in tehran city with latent class analysis (lca)

the structural and cultural changes of recent years in iran have doubled the importance of examining generational solidarity. in this article, we have done the typology of generational solidarity. the statistical population of this cross-sectional survey was men and women aged 18 years and older in tehran who had at least one living parent and have not been co-residence. 1000 samples were selected in a multi-stage cluster method from 30 districts of tehran, and statistical analysis was done using latent class analysis method and mplus software. the findings show the existence of four types of generational solidarity in tehran. thus, two-way familialism was reported in 38.1%, descending familialism in 27%, ascending familialism in 5.2% and autonomous relations in 29.7% of the respondents. in general, it can be said that generational solidarity in tehran does not follow a specific pattern and there is a variety of generational solidarity. despite the prevalence of familism in tehran, the presence of autonomous in about one-third of the respondents requires more attention and optimal policies.