تحلیل آسیب‌شناسانه از جامعه‌پذیری دانشگاهی دانشجویان دکتری (مورد مطالعه دانشگاه‌های تهران، علامه طباطبایی و امیرکبیر)

هدف: دستیابی به توصیف عمیق  و آسیب‌شناسانه از جامعه پذیری دانشگاهی دانشجویان دانشگاه‌های تهران، علامه طباطبایی و امیرکبیر و ارائه راهکارهای سیاستی جهت کاهش آسیب‌های ناشی از فرایند جامعه‌پذیری دانشگاهی دانشجویان دکتری.روش شناسی پژوهش: اتخاذ رویکرد کیفی و استراتژی استفهامی برای فهم و تفسیر  تجربه های دانشجویان  و ادراک ایشان از فرایند جامعه پذیری دانشگاهی شان و مصاحبه های عمیق نیمه ساخت یافته با 30 دانشجوی دکتری و 5 مدیر و برنامه ریز دانشگاهی انجام شده است.یافته ها: ضعف فرهنگ نقدپذیری در اجتماعات دانشگاهی، ضعف در همبستگی اجتماعی لازم برای شکل گیری اجتماعات علمی، درونی نشدن اخلاقیات آکادمیک، ارتباط محدود محیط کسب‌وکار با دانشگاه که سبب ناکارآمدی یادگیری شغلی دانشجویان دکتری شده است، احساس بی ارزشی علمی، ضعف در همکاری بین گروهی و بین دانشگاهی، ضعف در مرجعیت علمی اساتید نزد دانشجویان و ضعف همکاری های علمی بین المللی از جمله ادراکات دانشجویان است. از آنجا که در بیانیه دانشگاه با مسئولیت اجتماعی به آموزش و تربیت دانشجویانی با کیفیت بالا، دارای مواضع انتقادی، برخوردار از اصول اخلاقی والا، دارای اعتماد به نفس و دانشگاه هایی با همکاری های بین المللی و همکاری با محیط کسب‌وکار اشاره کرده است، بنابراین یکی از الزامات تحقق نسل چهارم دانشگاه، جامعه پذیری موفق و کارآمد دانشجویان می باشد. توصیف عمیق از وضعیت موجود و ارائه راه هایی جهت دستیابی به وضعیت مطلوب یکی از زمینه‌های دستیابی به دانشگاه با مسئولیت اجتماعی که از اهداف نظام آموزش عالی ما است، می باشد.

pathological analysis of the academic socialization of phd students (case study of tehran, allameh tabatabai and amirkabir universities)

objective: to achieve a deep and pathological understanding of academic socialization of university students, and to provide policy solutions in order to reduce the harms caused by the process of academic socialization among phd students.research methodology: adopting a qualitative approach and interrogative strategy to understand and interpret students' experiences and their perception of their academic socialization, as well as in-depth semi-structured interviews with 30 phd students, 5 academic managers and policy-makers.findings: weak social solidarity necessary for the formation of scientific communities, lack of internalization of academic ethics, limited linkage between university and industry which caused inefficiency of doctoral students' professional learning, feeling scientific worthlessness, weak interdepartmental cooperation and interdisciplinary connections, weak scientific authority of professors, and weak international scientific cooperation are among the students' most cited perceptions. since commitments to train high quality students equipped with critical thinking skills, educational confidence, high moral principles, as well as commitments to industry and international cooperations has been endorsed in the declaration of socially responsible university, an efficient socialization of students is a necessity to realize implementation of the fourth generation of university.