رهبران مذهبی و سلامت زنان: مردم‌نگاری انتقادی در بازاندیشی زنان اورامی

زنان به‌عنوان نیمی از جمعیت جامعه نقش بسیار مهم و حیاتی در سلامت جامعه و خانواده دارند. جامعه‌ای که در آن زنان حضوری فعال و همه جانبه داشته باشند، هرگز نمی تواند همچون جامعه ای که زنان در آن وجود اجتماعی ندارند، ساختارهای خشونت، بی‌عدالتی و بی‌رحمی را تقویت و تشویق کند. بنابراین مسائل مربوط به زنان در اولویت قرار دارد. در منطقه اورامان دین و مذهب و به تبع آن رهبران مذهبی، نقش بسیار پررنگی در اموراجتماعی ومعیشتی مردم دارند و اساساً متغییر بسیار مهمی برای درک و فهم جامعه اورامانات می باشند. زنان اورامی در مواجه با دنیای مدرن واکنش بازاندیشیانه ای را از خود نشان داده‌اند و بر این اساس در مورد سلامت و دین نیز همین برخورد بازاندیشانه را داشته‌اند که خود نتیجه مجموعه‌ای از شرایط زندگی مدرن و تغییر موضع رهبران مذهبی در حمایت از زنان و چندگانگی رهبران مذهبی و تعدد ایدئولوژی‌ها می‌باشد. پژوهش حاضر کوشیده است اولاً نقش رهبران مذهبی بر سلامت زنان را مورد کنکاش قرار دهد و ثانیاً اینکه زنان درتقابل سلامت خود با رهبران مذهبی و آموزه‌های آنها چه واکنشی داشته اند و در صورت بازاندیشی، آیا این بازاندیشی همسو با حفظ و ارتقاء سلامت آنان بوده است؟ ثالثاً چه تغییراتی و چگونه باید اعمال کنند تا از تبعیض‌های جنسیتی موجود در جامعه و خانواده علیه آنان کاسته شود؟ در این پژوهش با رویکرد مردم‌نگاری انتقادی کارسپیکن و با تکیه بر مصاحبه عمیق و اسناد و مدارک و ... تلاش شده تا دلیل اینکه بعضی از کنشگران زن اورامی توانسته‌اند زیست‌جهان خود را مورد بازاندیشی مستمر و مدوامی قرار دهند؛ درحالی‌که برخی دیگر از آنان یا اساساً نیازی به بازاندیشی ندیده اند و یا امکان بازاندیشی برایشان میسر نبوده است، موردبررسی قرار داده شود. براساس یافته‌های این پژوهش، این امکان در شرایطی محقق می‌شود که زنان به سطوح بالاتری از تحصیلات و متعاقب آن، استقلال مالی و عاطفی و ... دست یابند.