تبیین جامعه‌شناختی طلاق عاطفی

این مقاله می‌کوشد نشان دهد که افزایش گسترده میزان طلاق پدیده‌ای اجتماعی است و عامل آن تضعیف روح جمعی و رشد فردگرایی در جامعه مدرن است که باعث می‌شود ازدواج دیگر بر سنت و خواست جمع استوار نباشد و انسان‌ها رابطه عاطفی را محور زندگی زناشویی قرار دهند. از اینجاست که سرخوردگی و ناخرسندی از زندگی مشترک ممکن است به طلاق یا طلاق عاطفی منتهی گردد. آن عامل اجتماعی مهمی هم که ممکن است باعث یاس و نارضایتی از زندگی زناشویی گردد، نابرابری قدرت در خانواده است که با رابطه عاطفی که فی‌نفسه رابطه‌ای برابر است، در تقابل قرار دارد. آمارهای روند طلاق در جامعه ما و جهان موید همسویی رشد فردگرایی با رشد میزان طلاق است و پیمایش ما از نمونه احتمالی بزرگی از زنان متاهل تهران نیز نشان می‌دهد که طلاق عاطفی همبستگی نسبتاً محکمی با نابرابری قدرت در خانواده دارد و هرچه نابرابری قدرت در خانواده بیشتر باشد، رابطه عاطفی زن با همسر سردتر است.

sociological explanation of emotional divorce

this article tries to show that the widespread increase in divorce rate is a social phenomenon and is caused by the weakening of the collective spirit and the growth of individualism in modern society, which makes marriage no longer based on tradition and the collective will. individualism makes the emotional relationship the base of marriage. hence, frustration and dissatisfaction with cohabitation can lead to divorce or emotional divorce, and an important social factor that can lead to despair and dissatisfaction with married life is the inequality of power in the family. it is opposite of an emotional relationship, which in itself is an equal relationship. divorce statistics in our society and the world confirm the association between the growth of individualism and the growth of divorce rate. and our survey of a large probability sample of married women in tehran shows that emotional divorce has a relatively strong direct correlation with power inequality in the family.