طراحی و تبیین الگوی اثربخشی سرمایه اجتماعی بر بازیافت زباله (مورد مطالعه: شهروندان شهر تهران)

با افزایش روزافزون جمعیت شهرها، مدیریت پسماند شهری و نحوه جلب مشارکت شهروندان در این زمینه، به یکی از چالش‌های مهم مدیریت شهری به ویژه در کلانشهرها تبدیل شده است. در عین حال، مشارکت شهروندان و موفقیت در مدیریت پسماند مزایای زیست‌محیطی و اقتصادی بسیاری به همراه دارد. مطالعه پیش‌رو به تاثیر سرمایه اجتماعی شهروندان بر افزایش مشارکت آنان در مدیریت پسماندهای شهری در شهر تهران با استفاده از سه روش پیمایش، مطالعه اسنادی و سناریوسازی می‌پردازد. جامعه آماری تحقیق شامل مجموعه شهروندان شهر تهران است که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، تعداد 950 نفر نمونه از مناطق 22 گانه شهر تهران انتخاب شدند. نتایج تحقیق نشان می‌دهند که به ترتیب متغیرهای آگاهی نسبت به امور، با 0.544 =β، مشارکت خیریه‌ای با 0.338 =β، مشارکت رسمی با 0.306 =β، مشارکت مذهبی است که دارای 0.239 =β، اعتماد عمومی با 0.138 = β، سطح تحصیلات با 0.132 =β، سن با 0.125 = β و در نهایت رضایت از شهرداری با 0.124 = β بیشترین رابطه آماری را با متغیر با مشارکت در تفکیک زباله دارند. مقادیر رگرسیونی مدل حاکی است متغیرهای میزان رضایت از شهرداری 124. +، سن 125.-، تحصیلات 132.+، اعتماد عمومی 138.+، مشارکت مذهبی 239.+، مشارکت رسمی 306.+، مشارکت خیریه‌های 338. + و آگاهی 544.+ از تغییرات مشارکت در تفکیک زباله از مبداء را پیش‌بینی می‌کنند. در پایان با استفاده از داده‌های مدل رگرسیونی، پنج سناریوی محتمل ارائه شده است که در سناریوی پنجم چنانچه سطح تاثیرگذاری متغیرهای تاثیرگذار در بالاترین سطح (خیلی زیاد) صورت پذیرد، درآمد شهرداری از تفکیک زباله در مبدا در سال، بیش از هزار میلیارد ریال خواهد بود.

designing and explaining the model of the effectiveness of social capital on waste recycling(case study: citizens of tehran)

increasing population of cities, urban waste management, and different mechanisms of engaging the citizens to participate in the process of urban waste management, is one of the most important challenges of urban management, especially in metropolitans. citizens’ participation and any success in waste management inevitably have many environmental and economic positive outcomes. this research is in pursuit of dealing with the effect of citizens’ social capital on increasing their participation in municipal waste management in tehran. this research methodically uses three methods: survey, documentary study, and scenario building. the statistical society of the study is citizens of tehran. 950 cases were selected as statistical sample from 22 districts of tehran by multi-stage cluster sampling. the results show that the variables of awareness of affairs with β = 0.544, charitable participation with β = 0.338, formal participation with β = 0.306, religious participation with β = 0.239, social trust with β = 0.138, level of education with β = 0.132, age with β = 0.125, and finally satisfaction with the municipality with β = 0.124, respectively have the highest statistical relationship with the variable participation in waste segregation. the values of the regression model shows that the variable satisfaction with the municipality explains +0.125 of the changes in participation in waste segregation from source, age -0.125, education +0.132, social trust +0.138, religious participation +0.239, formal participation +0.306, charitable participation +0.338, and awareness +0.544. finally, using regression model data, five possible scenarios are presented. in just the fifth scenario, if the efficiency of the effective variables is at the highest level (very high), the municipal revenue of the waste segregation from the source per year is more than one thousand billion rials.