تبیین رئالیستیِ بسترها و مکانیسم‌‌های میانجی در شکل‌گیری آسیب‌‌های اجتماعی (مورد مطالعه: ناحیۀ نایسر سنندج)

یکی از مهم‌ترین مسائل مربوط به سنندج که در سال‌های اخیر بیش از همه در رسانه‌‌های محلی، منطقه‌ای و ملی بازنمایی شده، مسئلۀ ‌حاشیه‌نشینی است. مهم‌ترین مسئلۀ ‌حاشیه‌نشینی نیز نقش آن در گسترش آسیب‌‌های اجتماعی است. بر این اساس هدف مطالعۀ حاضر شناسایی آسیب‌‌های اجتماعی و بسترها و مکانیسم‌‌های موثر در شکل‌گیری این آسیب‌ها بوده است. مبنای نظری پژوهش رویکرد رئالیسم انتقادی بوده و در بخش روش نیز از روش ترکیبی استفاده شده است. در بخش تجربی نیز، بزرگ‌ترین ناحیۀ ‌حاشیه‌نشین سنندج، یعنی نایسر به عنوان بستر مورد مطالعه انتخاب شده است. یافته‌‌های پژوهش نشان داد که آسیب‌‌های اجتماعی این ناحیه را می‌توان را در سه ردۀ جدی، متوسط و کم اهمیت دسته‌بندی کرد. در عین حال، مهم‌ترین مکانیسم‌‌های میانجی این آسیب‌ها تبعیض اداری و شهری، انگ بدنامی و‌ عدم‌تعلق مکانی است. در نهایت اینکه بستر‌های موثر در شکل‌گیری آسیب‌‌های اجتماعی نیز محدودیت امکانات و صور گوناگون آن، فقر اقتصادی و فرهنگی و ناهمگونی فرهنگی است.

realistic explanation of the contexts and mediating mechanisms in the formation of social harms (case study: naysar area of sanandaj)

one of the most important issues related to sanandaj, which has been mostly represented in the local, regional and national media in recent years, is the issue of marginalization. the most important issue of marginalization is its role in the spread of social harms. accordingly, the aim of the present study was to identify social harms and the effective contexts and mechanisms in the formation of these harms. the theoretical basis of the research is the critical realism approach and in the method section, the combined method has been used. in the experimental section, the largest suburban area of ​​sanandaj, namely naysar, has been selected as the study bed. findings showed that social harms in this area can be classified into three categories: serious, moderate and insignificant. at the same time, the most important mediating mechanisms of these damages are administrative and urban discrimination, stigma and lack of spatial affiliation. finally, the effective contexts in the formation of social harms are the limitation of its possibilities and its various forms, economic and cultural poverty and cultural heterogeneity.