هنر و تامل در مسائل اجتماعی؛ نمونۀ فیلم سگ‌کشی و جامعه و اقتصاد پس از جنگ

از سال های پایانی دهۀ 60 موج تغییر فرهنگی و اجتماعی در ایران به راه افتاد و به تدریج کل حیات اجتماعی را درنوردید. این تغییر عمدتاً به سیاست های اقتصادی اجتماعی پس از پایان جنگ و از جمله برنامۀ تعدیل ساختاری اقتصاد نسبت داده شده است. این مقاله با هدف روایت نمونه‌ای از مواجهه هنرمندان با این روند، فیلم سگ کشی بهرام بیضایی را بازخوانی می‌کند؛ فیلمی که سناریوی آن درست در آغاز دهۀ 70 نوشته شد، اما ساخت و اکرانش یک دهه به تاخیر افتاد. مقاله نشان می دهد که سگ کشی در مقام اثری هنری برخلاف بسیاری آثار و تحلیل های دانشگاهی، ردّ تحولات دهۀ هفتاد را در سال‌های پیش از آن جستجو می‌کند. در عین حال مقاله فرم اثر را تاحدی عامل مهار پتانسیل های انتقادی آن معرفی می کند.  ایران پس از جنگ، تغییر اجتماعی، فیلم سگ کشی، اهمیت فرم.