تحلیل شخصیّت‌پردازی در رمان “عائد الی حیفا” اثر “غسّان کَنَفانی”

عنصر شخصیت تجلی‌گاه احساسات و اعتقادات نویسنده است؛ از این رو شخصیت‌پردازی در ادبیات داستانی اهمیت ویژه‌ای دارد. غسّان کنفانی در رمان “عائد الی حیفا”، با خلق شخصیت های نمادین، پیام اخلاقی و اجتماعی خود را از زبان شخصیت‌ها بیان کرده است. این رمان رئالیستی از این جنبه حائز اهمیت است که نویسنده در تقابل شخصیّت های داستان که نماینده ی قومیت های “عرب” و “صهیونیست” هستند، حوادث را فارغ از جانبداری بیان کرده است. همچنین شخصیت‌های این رمان از ساحَت‌های مختلفی از قبیل: جسمانی، روانی، اجتماعی، فکری، اصلی و فرعی، تحول و نوع شخصیت پردازی شده‌اند. این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی در صدد بررسی شیوه شخصیّت‌پردازی در رمان “عائد الی حیفا” است. برای تحقق این هدف شخصیت‌ها از لحاظ کیفیت، محوریت، تحول و نوع بررسی می‌شوند. همچنین تاثیر تعدادی از عناصر داستان به ویژه عنصر گفتگو و کشمکش بر شخصیت‌پردازی رمان مورد مداقه قرار می‌گیرد. نتایح این پژوهش حاکی از آن است که غسان کَنَفانی برای شخصیت پردازی اغلب از شیوه غیر مستقیم بهره برده است. همچنین شخصیت پردازی غیر مستقیم اغلب به وسیله دیالوگ‌های بین اشخاص انجام شده است.