بررسی و تحلیل نوستالژی در شعر بلند الحیدری

نوستالژی به عنوان موضوعی روانشناختی، یکی از ویژگیهای ادبیّات و هنر است که در طول تاریخ ادبی، همواره مطرح بوده و در هیچ دورهای از ادوار تاریخ ادبی، کم رنگ نشده است، بلکه همواره شعرایی بودهاند که بنا به دلایلی، از جمله عدم سازش با جامعه و یاسلطه حاکم، راه غربت را در پیش گرفتهاند. بنابراین، نوستالژی در معنای عام کلمه، سـابقهای به قدمت زندگی بشری داشته و همـواره یکی از دغدغههای زندگی بشری بوده است. شاید دلیل عمده‌ غربت گزینی شعرا این باشد که شخص شاعر، برخوردار از حسی ظریف بوده که قدرت تحلیل او را نسبت به دیگر اقشار جامعه بالا برده و موجب میشود در برابر رفتارهای ناخوشایند حکومت و جامعه، موضعگیری نموده و راه غربت را برای خود برگزیند و این موضوع همان است که مقاله‌ حـاضر با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی در شعـر بلند الحیدری، شاعر معاصر عراقی بررسی کرده و ضمن بیان انواع نوستالژی در شعر ایشان، عوامل پیدایش این انواع را نیز مورد تحلیل قرار داده و به این نکته دست یافته است که مشکلات موجود در زندگی خانوادگی بلند الحیدری، شرایط روحی شاعر و دیگر شرایط موجود زمانی و مکانی از جمله عوامل پیدایش این حس نوستالژی نزد شاعر میباشد