نقاب ابوذر غفاری در شعر معین بسیسو

تکنیک نقاب (قناع) در شعر معاصر عربی یکی از پربسامدترین شیوه های بیانی جهت ترسیم تجربۀ شعری شاعران است. معین بسیسو از جمله شاعران معاصر فلسطینی و چهرۀ برجستۀ شعر مقاومت است که از رمز و نماد و تکنیک قناع در شعر خود بهرۀ فراوان می برد. قصیدۀ «من اوراق ابی ذر الغفاری» از جمله سروده های اوست که شاعر در آن شخصیت ابوذر غفاری صحابۀ پیامبر (ص) را برای بیان تجربۀ شعری و بازگو کردن اندیشه های شخصی خود برمی گزیند. در این مقاله به روش توصیفی‌ تحلیلی به واکاوی و تحلیل متن قصیدۀ یادشده و چگونگی کارکرد قناع ابوذر در شعر معین بسیسوپرداخته می شود. از آنجا که میان شاعر و شخصیت ابوذر، وجوه مشترک و شباهت های زیادی وجود دارد؛ می توان گفت که کارکرد قناع این شخصیت در شعر بسیسو از مقبولیت لازم برخوردار است. صوت غالب در قصیده، صدای ابوذر است که در پس آن  ردپایی از بسیسو را می توان مشاهده کرد؛ بدین معنا که شاعر با ابعاد انقلابی شخصیت ابوذر همزاد پنداری کرده و از پس نقاب ابوذر به بیان افکار و اندیشه های خود می پردازد تا حدی که صدای شاعر در سراسر قصیده با صوت غالب یکی شده و به اتحاد می رسد. قصیدۀ حاضر ترسیم واقعیت های جامعۀ عربی، دعوت به مبارزه و پایداری و نقد حاکمان و سردمداران عرب است.

The mask of Abuzar Ghafari in Muin Besiso’s poems

Using the concept of mask in the contemporary Arabic poetry is one of the most frequent methods of speech to delineate poetic experiences. Muin Besiso is a contemporary Palestinian poet and an outstanding figure of resistance poetry that has used the symbol of mask in his poem very much. The ode “From the pages of Abuzar Ghafari” is a poem in which the poet has selected Abuzar Ghafari, one of the companions of the prophet Mohammad (PBUH), to portray his poetic experience and express his personal thoughts. This paper is an attempt to probe the ode by the descriptiveanalytic method in the hope of finding distinctive symbols in Muin’s poems. Since there is a similarity between the personalities of the poet and Abuzar, one can say that the functionality of the mask of Abuzar in the poem is acceptable. The dominant voice is the voice of Abuzar through which one can trace Besiso. The ode is the delineation of the realities of Arab societies, the encouragement of people to struggle and resist and the criticism of the Arab rulers.