تحلیل زمان روایی رمان مملکه‌ الغرباء اثر الیاس خوری، براساس دیدگاه روایتی ژرارژنت

الیاس خوری به عنوان نویسنده ای آوانگارد و صاحب سبک پسا محفوظی شناخته می شود؛ رمان او مملکه‌ الغرباء داستانی سیاسی عاشقانه است که عنصر زمان روایت، در ساختار روایی این رمان، مولفه‌ایی قابل توجه به شمار می رود. کامل ترین تئوری که در تکوین زمان روایی در حوزه‌ روایت شناسی مطرح شده است، نظریه ی ژرار ژنت فرانسویی است که وی نظریه‌ زمان در روایت خود را در سه محور نظم، تداوم و بسامد مطرح می سازد. این جستار با تکیه بر روش توصیفیتحلیلی درصدد بررسی مولفه‌های زمان روایی رمان مملکه‌ الغرباء براساس نظریه ی ژرار ژنت است تا به میزان تطبیق این مولفه ها بر ساختار زمان روایی رمان دست یابد و هدف نویسنده از کاربست آنها را متوجه شود. بررسی زمان روایت نشان می دهد که روند روایت در این رمان بر اساس شکست زمان و پیش نگری و پس نگری های نا متناسب می باشد همچنین ساختار زمان روایت ساختاری مدور است که از طریق استمرار گذشته در حال و تکرار حوادث از طریق تاریخ بیان می شود. الیاس خوری با استفاده از تکنیک هنری توانسته به بیان روایت های گذشته نگر و آینده نگر بپردازد. او با استفاده از درنگ توصیفی، توصیف، اعمال نثر شاعرانه و افعال انشایی، سرعت روایت را کند می کند و با کارگیری حذف و تلخیص برای سرعت بخشیدن به روایت تلاش می کند.

Analysis of the time-based narration of the novel Mamlakat ol-Ghuraba by Elias Khoury according to the descriptive theory of Gerard Gent

Elias Khoury is known as a phonetician and postMahfouzi writer. His novel Mamlakat olGhuraba” is a political love story whose time of narration is a significant component in its structure. The theory of Gerard Genette is considered as the most comprehensive theory about the determination of time in the field of narration. Genette demonstrates the theory of time in his story based on three basic concepts including order, persistence and frequency. Through the descriptive and analytical method, this study seeks to review the timebased narrative components of the novel Mamlakat olGhuraba according to the Gérard Genette`s theory. The study aims at achieving the degree of adaptation of these components to the structure of the novel and identifying the author’s purpose in applying these components. Studying the time of narration shows that the narrative process in this novel is built upon inappropriate prediction, retrospection and breakage of time. Also, the narrative time structure is a circular structure expressed through the continuation of the past in the present and repetition of incidents by date. Elias Khoury has been able to use aesthetic techniques to declare the retrospective and prospective versions of the narrative. Using a postponed descriptive, restatement and poetic prose, the author has decelerated the pace of the story. However, he tries to speed up the expression of the narrative through elimination and summarization.