تحلیل قصیده «سِفر ایوب» بدر شاکر سیاب بر اساس مکتب «معنادرمانی» فرانکل

معنادرمانی یا لوگوتراپی یا همان درمان از رهگذر معنا یا شفابخشی از رهگذر معنا یا روان درمانی متمرکز بر معنا، مکتبی روان‌شناسی است که به نام ویکتور فرانکل، متخصص اعصاب و استاد روانپزشکی و فلسفه دانشگاه وین به ثبت رسیده است.این مقاله که با رویکرد اثبات‌گرایی و به شیوه توصیفیتحلیلی نگاشته شده است، در نظر دارد به تطبیق مبانی اصلی معنادرمانی با دیدگاه‌های شاعر پرآوازه و نام‌آشنای عرب، بدر شاکر السیاب در قصیده سفر ایوب بپردازد. قصیده مذکور، یکی از ماندگارترین اشعار سیاب است که وی آن را هنگامه وداع با زندگی و در غربت و دوری از وطن و خانواده سروده است. او در این قصیده در قالب شخصیت ایوب (ع)، به توصیف و ترسیم حال خود می‌پردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که اغتنام فرصت،‌ اصل معنابخشی مشترک در نظر سیاب و فرانکل است. باور و ایمان به خدا نیز نکته مشترک اندیشه آن‌ها می‌باشد. ایمان مطلق، رضایتمندی شاعر از بیماری و شرایط ناگوار جسمانی، صبر و شکیبایی در مقابل حوادث و ناملایمات روزگار و تسلیم در برابر اراده الهی، از مظاهر معنادرمانی و روان‌شناسی مثبت در قصیده سیاب است که بسیاری از این دیدگاه‌ها، الگوهای امروزه روانشاختی برای معنا‌یابی زندگی را پوشش می‌دهد.