نشانه‌شناسی رمزگان‌های زبانی در سروده «عودة سندباد» از «علی فوده»

یکی از رویکردهای جدید در بررسی های ادبی که توجّه بسیاری از ناقدان و پژوهشگران را به خود معطوف داشته، واکاوی نشانه ها و رمزگان های تشکیل دهنده متون ادبی است. نشانه شناسی به دانش بررسی نظام های نشانه ای مختلف همچون زبان، تصاویر و علامت های وضعی اطلاق می شود و یکی از مفاهیم بنیادی آن یعنی رمزگان، به منزله چهارچوبی است که نشانه ها در آن معنا می یابند. از آن جا که ادبیات با علوم انسانی در ارتباط نزدیک است، ناقدان ادبی نیزاز خدمات نشانه شناسی رمزگان ها و شیوه های تاویل آن ها در بررسی متون، بی نصیب نمی مانند. این پژوهش که از نوع کیفی است، به روش توصیفی تحلیلی وبا استفاده از منابع کتابخانه ای نوشته شده و با هدف نشانه شناسی مهم ترین رمزگان‌های زبانی سروده «عودة سندباد» از «علی فوده» (1946- 1982م) و میزان هماهنگی آن ها با شرایط زندگی شاعر و نقشی که در انسجام این سروده داشته اند، انجام شده و در نهایت دریافته است که شخصیّت شاعر و روحیّات وی در رمزگان مربوط به صاحب متن و رمزگان اسطوری تجلّی یافته و انسجام سروده از رهگذر رمزگان فرم و رمزگان روایی حاصل گردیده و میزان ادبیّت آن مرهون دو رمزگان زیبایی شناختی و بینامتنی شعری است.شایان ذکر است که آوردن واژه «سندباد» در عنوان سروده که سبب تداعی داستان این شخصیت اسطوری و کنکاش برای یافتن شباهت میان سراینده این قصیده (علی فوده) و سندباد اسطوری می شود، مهم ترین علّت گزینش سروده مذکور جهت نشانه‌شناسی رمزگان های زبانی آن است.